Où est passée la tendresse ? - Benjamin Biolay

Où est passée la tendresse?

Qu’est devenu l’imparfait?

Quand se consument les promesses

Au vent qui brûle mauvais

Où est passé l’Atlantique?

La nuit est noire, noire de jais

Où sont passées tes répliques?

Tu n’réponds presque jamais

Et chaque nuit, c’est putain, putain pareil

Comme un colibri, ce bourdon dans mes oreilles

Chaque jour, ma vie est plus courte que la veille

Je n’suis pas fini mais c’est plus du tout pareil

Où ça, où?

Où ça, où?

Où ça, où?

Où ça, où?

Où est passée la tendresse?

Dimanche au parc floral

J’ai écrit le mot «détresse «Avec mon sang sur la dalle

Où est passé l’imprévu?

Y a rien derrière ce talus

Qu’est devenue ta paresse?

Tu faisais pas toi-même tes tresses

Et chaque nuit, c’est putain, putain pareil

Comme un colibri, ce bourdon dans mes oreilles

Chaque jour, ma vie est plus courte que la veille

Je n’suis pas fini mais c’est plus du tout pareil

Sans neurasthénie le long du chemin de fer

J’rêve d’euthanasie mais j’suis trop couard pour le faire

Chaque jour, ma vie est plus courte que la veille

Je n’suis pas fini mais c’est plus du tout pareil

Je n’suis pas fini mais c’est plus du tout pareil

Où ça, où?

Où ça, où?

Où ça, où?

Où ça, où?

Où est passée l’allégresse?

Ce désir fou qu’on avait

Quelle est ta nouvelle adresse?

Bats-tu encore le pavé?

T’as plus besoin de prétexte

Où est passée la tendresse?

J’ai cru saisir le contexte

Où est passée la tendresse?

Waar is de tederheid gebleven?

Wat is er met het onvolmaakte gebeurd?

Wanneer beloften worden verbruikt

Aan de wind die het kwaad verbrandt

Waar is de Atlantische Oceaan gebleven?

De nacht is zwart, gitzwart

Waar zijn je lijnen gebleven?

Je geeft bijna nooit antwoord

En elke avond is het verdomme, verdomd hetzelfde

Als een kolibrie, dit gezoem in mijn oren

Elke dag is mijn leven korter dan de dag ervoor

Ik ben nog niet klaar, maar het is helemaal niet hetzelfde

Waar waar?

Waar waar?

Waar waar?

Waar waar?

Waar is de tederheid gebleven?

Zondag in het bloemenpark

Ik schreef het woord "nood" met mijn bloed op de plaat

Waar is het onverwachte gebleven?

Er is niets achter deze dijk

Wat is er met je luiheid gebeurd?

Je hebt je vlechten niet zelf gedaan

En elke avond is het verdomme, verdomd hetzelfde

Als een kolibrie, dit gezoem in mijn oren

Elke dag is mijn leven korter dan de dag ervoor

Ik ben nog niet klaar, maar het is helemaal niet hetzelfde

Zonder neurasthenie langs de spoorlijn

Ik droom van euthanasie, maar ik ben te laf om het te doen

Elke dag is mijn leven korter dan de dag ervoor

Ik ben nog niet klaar, maar het is helemaal niet hetzelfde

Ik ben nog niet klaar, maar het is helemaal niet hetzelfde

Waar waar?

Waar waar?

Waar waar?

Waar waar?

Waar is de vreugde gebleven?

Dit gekke verlangen dat we hadden

Wat is uw nieuwe adres?

Ben je nog steeds aan het beuken op het trottoir?

Je hebt geen excuus meer nodig

Waar is de tederheid gebleven?

Ik dacht dat ik de context begreep

Waar is de tederheid gebleven?