Ma route - Benjamin Biolay

J’ai parcouru le monde, j’ai traversé la France

De fond en comble, chaque station essence

J’ai traversé la vie comme une ambulance

Jamais trop en retard, jamais trop en avance

J’ai parcouru le globe sans la moindre carte

Dans la cour de l'école, j’ai lâché quelques tartes

À présent, c’est l’automne et plus rien ne m'étonne

Elle ne m’a pas mené seulement jusqu'à Rome

Ma route, ma route

Ma route

J’ai passé les frontières style derviche tourneur

Contrebandier naguère, demande à ta sœur

J’ai passé les checkpoints tel un épouvantail

En frappant à ta porte, je mentais sur les détails

J’ai traversé l’Europe jusqu'à plus jamais soif

Enfant de mon époque, sans passions et sans taf

À présent, c’est l’hiver et plus rien ne m'étonne

Ni pleurer des rivières ni les débris de carbone

Je roule dans la nuit noire

Je tourne jusqu'à trop tard

Je roule jusqu'à l’aube

Jusqu’au bout de la nuit fauve

De la nuit fauve

J’ai traversé la France, j’ai parcouru le monde

J’ai connu bien des transes, j’ai fleuri quelques tombes

Je voulais qu’on m’arrête et non pas qu’on me sonde

Je voulais te paraître le meilleur du monde

Je regardais la mer comme un vieillard mourant

Mais je levais mon verre à tous les éléments

Le nez planté au ciel et même au firmament

Mais la route m’appelle, je suis son vieil amant

Je roule dans la nuit noire

Je tourne jusqu'à trop tard

Je roule jusqu'à l’aube

Jusqu’au bout de la nuit fauve

De la nuit fauve

J’ai parcouru les villes, j’ai traversé le globe

Jamais le moins civil, pas toujours le cul sobre

Je rêvais de presqu'île dans la cour de l’immeuble

Lassé d'être immobile et de faire partie des meubles

J’ai traversé le siècle tel l’enfant d’un autre

Jamais le plus sélect, pas avare de mes fautes

Hier c’est le printemps, demain c’est le tombeau

Bien heureux ceux qui croient que leur survivent les mots

J’ai survolé l’azur, j’ai survolé les mers

Contrebandier c’est sûr, vas-y, demande à ta mère

En regardant l’océan comme un vieillard mourant

Mais je levais mon verre à tous les éléments

La route, la route

Mmh-mmh-mmh-mmh-mmh-mmh-mmh

La route, la route

Mmh-mmh-mmh-mmh-mmh

La route, la route

Ik heb de wereld rondgereisd, ik heb door Frankrijk gereisd

Van boven naar beneden, elk tankstation

Ik ging door het leven als een ambulance

Nooit te laat, nooit te vroeg

Ik heb de wereld rondgereisd zonder kaart

Op het schoolplein heb ik wat taarten laten vallen

Nu is het herfst en niets verbaast me meer

Ze nam me niet alleen mee naar Rome

Mijn weg, mijn weg

Mijn weg

Ik stak de grenzen over in wervelende derwisjstijl

Ooit een smokkelaar, vraag het aan je zus

Ik passeerde de checkpoints als een vogelverschrikker

Ik klopte op je deur, ik loog over de details

Ik doorkruiste Europa tot ik nooit meer dorst had

Kind van mijn tijd, zonder passies en zonder taf

Nu is het winter en niets verbaast me meer

Noch huilende rivieren, noch koolstofafval

Ik rijd in de donkere nacht

Ik draai tot te laat

Ik rijd tot het ochtendgloren

Tot het einde van de wilde nacht

Van de wilde nacht

Ik doorkruiste Frankrijk, ik reisde de wereld rond

Ik heb veel trances gekend, ik heb enkele graven tot bloei gebracht

Ik wilde worden tegengehouden en niet gesondeerd

Ik wilde er voor jou uitzien als de beste ter wereld

Ik keek naar de zee als een stervende oude man

Maar ik hief mijn glas op alle elementen

De neus geplant in de lucht en zelfs in het firmament

Maar de weg roept me, ik ben haar oude minnaar

Ik rijd in de donkere nacht

Ik draai tot te laat

Ik rijd tot het ochtendgloren

Tot het einde van de wilde nacht

Van de wilde nacht

Ik heb door de steden gereisd, ik heb de wereld overgestoken

Nooit de minder burgerlijk, niet altijd nuchter ass

Ik droomde van een schiereiland op de binnenplaats van het gebouw

Moe van het stilstaan ​​en deel uitmaken van het meubilair

Ik liep door de eeuw als het kind van iemand anders

Nooit de meest selecte, niet gierig met mijn fouten

Gisteren is het lente, morgen is het graf

Heel gelukkig zijn zij die geloven dat woorden hen overleven

Ik vloog over het azuur, ik vloog over de zeeën

Smokkelaar zeker, ga je gang, vraag het aan je moeder

Kijkend naar de oceaan als een stervende oude man

Maar ik hief mijn glas op alle elementen

De weg, de weg

Mmh-mmh-mmh-mmh-mmh-mmh-mmh

De weg, de weg

Mmh-mmh-mmh-mmh-mmh

De weg, de weg