Deuxième génération - Benjamin Biolay

J’m’appelle Slimane et j’ai quinze ans

J’vis chez mes vieux à la Courneuve

J’ai mon C.A.P.

de délinquant, j’suis pas un nul, j’ai fait mes preuves

Dans la bande, c’est moi qu’est l’plus grand

Sur l’bras, j’ai tatoué une couleuvre

J’suis pas encore allé en taule, paraît qu’c’est à cause de mon âge

Paraît d’ailleurs qu’c’est pas Byzance

Que c’est un peu comme dans une cage

Parce qu’ici, tu crois qu’c’est drôle

Tu crois qu’la rue, c’est des vacances

J’ai rien à gagner, rien à perdre, même pas la vie

J’aime que la mort dans cette vie d’merde

J’aime c’qu’est cassé, c’est détruit

J’aime surtout tout c’qui vous fait peur, la douleur et la nuit

J’ai mis une annonce dans Libé pour m’trouver une gonzesse sympa

Qui bosserait pour m’payer ma bouffe

Vu qu’moi l’boulot pour que j’y touche

Il m’faudrait deux fois plus de doigts comme quoi tu vois, c’est pas gagné

C’que j’voudrais, c’est être au chomedu, palper du blé sans rien glander

Comme ça j’serai à la Sécu, j’pourrai gratos me faire remplacer

Toutes les ratiches que j’ai perdu dans des bastons qu’ont mal tournées

J’ai même pas d’tune pour m’payer l’herbe

Alors, j’me défonce avec c’que j’peux

Le trichlo, la colle à rustine, c’est vrai qu' des fois, ça fout la gerbe

Mais pour le prix, c’est c’qu’on fait d’mieux

Et puis ça nettoie les narines

Le soir, on rôde sur des parkings, on cherche une BM pas trop ruinée

On l’emprunte pour une heure ou deux

On largue la caisse à la Porte Dauphine

On va aux putes juste pour mater

Pour s’en souvenir l’soir dans notre pieu

Y’a un autre truc qui m’branche aussi, c’est la musique avec des potes

On a fait un groupe de hard rock, on répète le soir dans une cave

Sur des amplis un peu pourris, sur du matos un peu chourave

On a même trouvé un vieux débile qui voulait nous faire faire un disque

Ça a foiré parce que c’minable, voulait pas qu’on chante en kabyle

On y a mis la tête contre une brique que même la brique, elle a eu mal

Des fois j’me dis qu'à trois milles bornes de ma cité, y’a un pays

Que j’connaîtrai sûrement jamais

Que p’t-être c’est mieux, qu’p’t-être c’est tant pis

Qu’là-bas aussi j’serai étranger, qu’là-bas non plus, je serai personne

Alors pour m’sentir appartenir à un peuple, à une patrie

J’porte autour d’mon cou, sur mon cuir, le keffieh noir et blanc et gris

J’me suis inventé des frangins, des amis qui crèvent aussi

Mijn naam is Slimane en ik ben vijftien jaar oud

Ik woon bij mijn oude mensen in La Courneuve

Ik heb mijn C.A.P.

delinquent, ik ben geen nul, ik heb mezelf bewezen

In de bende, ik ben de grootste

Op de arm heb ik een slang getatoeëerd

Ik ben nog niet in de gevangenis geweest, het lijkt erop dat het door mijn leeftijd komt

Blijkbaar is het niet Byzantium

Het is een beetje alsof je in een kooi zit

Want hier, je denkt dat het grappig is

Denk je dat de straat een vakantie is?

Ik heb niets te winnen, niets te verliezen, zelfs mijn leven niet

Ik hou alleen van de dood in dit klote leven

Ik hou van wat kapot is, het is vernietigd

Ik hou vooral van alles wat je bang maakt, de pijn en de nacht

Ik heb een advertentie in Libé gezet om een ​​leuke meid voor me te vinden

Wie zou er werken om mijn eten te betalen?

Gezien dat mij de taak is om het aan te raken

Ik zou twee keer zoveel vingers nodig hebben als wat je ziet, het is niet gewonnen

Wat ik zou willen is om bij chomedu te zijn, tarwe te voelen zonder te rommelen

Zo zit ik bij de Sociale Zekerheid, ik kan me gratis laten vervangen

Alle ratels die ik verloor in gevechten die fout gingen

Ik heb niet eens geld om wiet te betalen

Dus ik word high met wat ik kan

De trichlo, de pleisterlijm, het is waar dat het soms een shit kan schelen

Maar voor de prijs is dat waar we het beste in zijn

En dan maakt het de neusgaten schoon

'S Avonds sluipen we op parkeerplaatsen, we zoeken naar een BM die niet al te geruïneerd is

We lenen het voor een uur of twee

We droppen de kist bij Porte Dauphine

We gaan naar hoeren alleen om te kijken

Om het 's avonds in onze ring te gedenken

Er is nog iets dat me ook opwindt, het is muziek met vrienden

We hebben een hardrockband gemaakt, we repeteren 's nachts in een kelder

Op een beetje rotte versterkers, op een beetje choravische gear

We hebben zelfs een stomme oude man gevonden die wilde dat we een plaat zouden maken

Het verknalde omdat het klote was, ik wilde niet dat we in Kabyle gingen zingen

We legden ons hoofd tegen een steen die zelfs de steen pijn deed

Soms zeg ik tegen mezelf dat er drieduizend mijl van mijn stad een land is

Dat zal ik zeker nooit weten

Dat het misschien beter is, dat het misschien jammer is

Dat ik daar ook een vreemdeling zal zijn, dat ik daar ook niemand zal zijn

Dus om het gevoel te hebben dat ik bij een volk hoor, bij een thuisland

Ik draag om mijn nek, op mijn leer, de zwart-witte en grijze keffiyeh

Ik heb broers uitgevonden, vrienden die ook stervende zijn