Assez parlé de moi - Benjamin Biolay

j’avale le vent, j’avale la vie

j’avale les gens, j’avale la nuit

je bois le jour, je bois le verre

je bois le vide, je vois mon frère

qui parle au vent, qui parle au bruit

qui parle aux gens qui sont partis

j’avale le vent, j’avale mes cris

je cale mes pas sur ceux d’autrui

je vole au vent, je vole de nuit

dans les tympans, dans les tempi

je vois le large, la normandie

et son bocage et son ennui

je crois les autres, je crois les bruits

je suis en cage ou sans abri

j’avale le vent, j’avale la vie

puis me resape au saut du lit

mais assez parlé de moi

j’avale la peur, j’avale la mort

j’avale ma sueur, j’ai mal au cœur

je bois la mer, je vois derrière

les meurtrières des imposteurs

je crois le sot qui voit le doigt

au clair de lune juste le doigt

dans la lagune juste le doigt

dans la belle brune juste le doigt

mais assez parlé de moi

j’avale le vent, j’avale la vie

j’avale les gens, j’avale la nuit

je bois le jour, je bois le verre

je bois le vide, je vois mon frère

qui parle au vent, qui parle au bruit

qui parle aux gens qui sont déjà partis

j’avale le temps, j’avale mes cris

je cale mes pas sur ceux d’autrui

je vole au vent, je vole de nuit

dans les tympans, dans les tempi

je vois le large, la normandie

et son bocage et son ennui

j’avale le vent, j’avale la vie

mais assez parlé de moi

Ik slik de wind, ik slik het leven in

Ik slik mensen, ik slik de nacht

Ik drink de dag, ik drink het glas

Ik drink leeg, ik zie mijn broer

wie spreekt tegen de wind, wie spreekt tegen het lawaai

die spreekt met mensen die zijn vertrokken?

Ik slik de wind in, ik slik mijn kreten in

Ik pas mijn stappen op die van anderen

Ik vlieg in de wind, ik vlieg 's nachts

in de trommelvliezen, in de tempi

Ik zie de zee, Normandië

en zijn coulisse en zijn verveling

Ik geloof de anderen, ik geloof de geluiden

Ik ben opgesloten of dakloos

Ik slik de wind, ik slik het leven in

haalt me ​​dan weer uit bed

maar genoeg over mij

Ik slik angst in, ik slik de dood in

Ik slik mijn zweet in, mijn hart doet pijn

Ik drink de zee, ik zie achter

moordenaars van bedriegers

Ik geloof de dwaas die de vinger ziet

in het maanlicht alleen de vinger

in de lagune alleen de vinger

in de mooie brunette alleen de vinger

maar genoeg over mij

Ik slik de wind, ik slik het leven in

Ik slik mensen, ik slik de nacht

Ik drink de dag, ik drink het glas

Ik drink leeg, ik zie mijn broer

wie spreekt tegen de wind, wie spreekt tegen het lawaai

die spreekt met mensen die al vertrokken zijn

Ik slik de tijd, ik slik mijn kreten in

Ik pas mijn stappen op die van anderen

Ik vlieg in de wind, ik vlieg 's nachts

in de trommelvliezen, in de tempi

Ik zie de zee, Normandië

en zijn coulisse en zijn verveling

Ik slik de wind, ik slik het leven in

maar genoeg over mij