15 août - Benjamin Biolay, Valérie Donzelli

Je marche sur les rails et je trompe la mort

En frôlant le train corail qui me rate encore

Je n’ai pas trop le moral, il y a du soleil dehors

Je marche sur les rails, je porte encore à même le corps

Ton vieux chandail qui me gratte à mort

Je n’ai pas trop le moral, il y a du soleil dehors

Qui me réchauffe le corps

Je marche sur les rails et je trompe le sort

Comme un très vieil animal, je m’attache encore

Je vais mal, en général, il y a du soleil dehors

Je marche sur les rails comme un matador

Et, de bâbord, je déraille jusqu'à tribord

Loin du navire amiral, il y a du soleil dehors

Qui me réchauffe le corps

Paris, le 15 août, je t'écris du Bristol

Où j’ai déjeuné seule une salade sans sauce, dégueulasse

Cet été est sans fin, c’est même un été pourri !

Voilà, je suis partie hier

Je t’ai laissé un mot sur la commode noire dans l’entrée

Je voudrais bien tout t’expliquer mais évidemment c’est pas si simple

C’est même compliqué, je ne demande rien, naturellement

De toute façon, j’ai horreur de quémander

Je t’appellerai dans quelques jours, le temps de digérer un peu

Moi, ça va, ne reste pas seul, essaie de voir des amis

Je t’embrasse.

PS: j’ai vu ta sœur dans l'41.

Ik loop over de rails en bedrieg de dood

De koraaltrein passeren die me nog steeds mist

Ik voel me niet zo lekker, het is zonnig buiten

Ik loop op de rails, ik draag nog steeds het lichaam

Je oude trui krabt me dood

Ik voel me niet zo lekker, het is zonnig buiten

dat verwarmt mijn lichaam

Ik loop over de rails en ik bedrieg het lot

Als een heel oud dier klamp ik me nog steeds vast

Ik ben slecht, meestal is het zonnig buiten

Ik loop over de rails als een matador

En aan bakboord ontspoor ik naar stuurboord

Ver van het vlaggenschip, het is zonnig buiten

dat verwarmt mijn lichaam

Parijs, 15 augustus, ik schrijf u vanuit Bristol

Waar ik alleen lunchte, een salade zonder saus, walgelijk

Deze zomer is eindeloos, het is zelfs een rotzomer!

Hier ben ik gisteren vertrokken

Ik heb een briefje voor je achtergelaten op het zwarte dressoir in de gang

Ik zou je graag alles willen uitleggen maar zo simpel is het natuurlijk niet

Het is zelfs ingewikkeld, ik vraag natuurlijk niets

Hoe dan ook, ik haat bedelen

Ik bel je over een paar dagen, tijd om een ​​beetje te verteren

Mij ​​prima, blijf niet alleen, probeer vrienden te zien

Ik kus je.

PS: Ik zag je zus in de 41.