Белые города - Банда четырех

Что нам Тирренское взморье,

что нам долина олив —

Средиземноморье,

исчерпанный мотив.

Влага из горла кратера

вылита навсегда,

пусты под небом Гомера

белые города.

Кругло лепятся своды,

слишком безбурна лазурь —

недостает свободы

воле, взыскующей бурь,

недостает предлога,

чтоб вышла вовне печаль:

близи для глаз так много,

но неубедительна даль.

В субтропическом месте

осадок ледовых морен —

даже у виллы д’Эсте

этот полярный плен;

и всё же, и всё же — кровава,

открыта рана, без слов:

так открывается слава

белых городов.

Wat is de Tyrrheense kust voor ons,

wat is de vallei der olijven voor ons -

mediterraan,

uitgeput motief.

Vocht uit de keel van de krater

voor altijd uitgegoten

leeg onder de hemel van Homerus

witte steden.

Gewelven zijn rond gevormd,

te stormloos azuurblauw -

gebrek aan vrijheid

de wil die stormen zoekt,

geen suggestie,

zodat verdriet naar buiten komt:

zo dicht bij de ogen

maar niet overtuigende afstand.

Op een subtropische plek

sediment van ijsmorenen

zelfs bij Villa d'Este

deze polaire gevangenschap;

en toch, en toch - verdomd,

open wond, zonder woorden:

zo gaat de glorie open

witte steden.