Карантин - BALU

Я заболел, и болезни этой нет имени

Режим «Карантин» гостей меньше, чем в Припяти

Осложнения дают телефонные звонки,

Вдобавок воспаляют нарыв дверные стуки

Оставьте меня, не беспокойте боле,

Вроде ясно же дал понять, что я болен

Нет желания изливать перед смертью душу,

Любые ваши визиты подобны удушью

Стал совсем затворником я по сути,

Утопаю в мыслях и грязной посуде

Потрепанная тетрадь, старый карандаш —

Мои союзники на век, они же патронташ

Фото знакомых, в альбоме обведённые сажей,

Ныне серые слайды безликих персонажей

Кто говорил, что он братан, но тот братан пропащий,

Лицемер и обманщик, ложью пропахший

Мир увяз в дерьме по самые уши,

И каждый день огонь души пошагово тушит

Лишь единицы избегают встречи с концом,

А большинству не западло его коснуться лицом

Между нами так много незримых отличий,

Реже вижу людей, нежели их обличье

Носители розовых линз ваше зрение криво,

Где вы видите ангела, я вишу хвост и гриву

Каждый второй норовит плюнуть поэту в душу

Толпа глупцов может судить, при этом не послушав

Куда не плюнь везде знатоки, эстеты

Полил говно шоколадом, и вы готовы есть это

Прикройте рты господа, из них воняет жутко

Толпа рвёт животы, но это не шутка

Незнайка тулит совет свой, да больно так шибко

Мнит себя знатоком тот, кто умом обсчитан

Среди таких я не местный и, может, не к месту

Здесь грязно, мерзко и больше нет мест тут

Одиночеству добровольно сдался в плен маэстро

Под аккомпанемент городского оркестра

И как только на землю опустится ночь,

Я на всех парах бегу ото сна прочь

Подальше от людей и несметных витрин

Мне лучше там, где я совсем один

Среди города безликих стен

Я опять угодил в капкан

Разменяв свободу на плен,

Спрятав ключ от неё в карман

Среди города безликих стен

Я опять угодил в капкан

Разменяв свободу на плен,

Спрятав ключ от неё в карман

Ik werd ziek, en deze ziekte heeft geen naam

Modus "Quarantine" gasten minder dan in Pripyat

Complicaties geven telefoontjes,

Bovendien ontsteken deurklopjes het abces

Laat me, doe geen moeite meer

Het lijkt duidelijk te maken dat ik ziek ben

Er is geen verlangen om de ziel voor de dood uit te storten,

Al je bezoeken zijn als verstikking

Ik werd eigenlijk een kluizenaar,

Ik verdrink in gedachten en vuile vaat

Sjofel notitieboekje, oud potlood -

Mijn bondgenoten voor een eeuw, ze zijn een bandolier

Foto's van bekenden, met roet omcirkeld in het album,

Nu grijze dia's van gezichtsloze karakters

Wie zei dat hij een bro was, maar die bro is verloren,

Een huichelaar en een bedrieger, ruikend naar leugens

De wereld zit tot over zijn oren in de shit

En elke dag dooft het vuur van de ziel stap voor stap

Slechts enkelen ontsnappen aan het einde

En de meerderheid nam niet de moeite om zijn gezicht aan te raken

Er zijn zoveel onzichtbare verschillen tussen ons

Ik zie mensen minder vaak dan hun uiterlijk

Dragers van roze lenzen, je zicht is scheef

Waar zie je een engel, ik hang mijn staart en manen

Elke seconde streeft ernaar in de ziel van de dichter te spugen

Een menigte dwazen kan oordelen zonder te luisteren

Waar je ook spuugt, experts, estheten overal

Schijf met chocolade gegoten en je bent klaar om het op te eten

Bedek jullie mond heren, ze stinken verschrikkelijk

Het publiek scheurt hun buik, maar dit is geen grap

Ik ken zijn advies niet, maar het doet zo ontzettend veel pijn

Hij vindt zichzelf een kenner die bedrogen wordt door de geest

Onder deze ben ik niet lokaal en misschien niet op mijn plaats

Het is vies, walgelijk en er zijn hier geen plaatsen meer

Eenzaamheid vrijwillig overgegeven aan de gevangenschap van de maestro

Onder begeleiding van het stadsorkest

En zodra de nacht op aarde valt,

Ik ren op volle snelheid vanuit slaap weg

Weg van mensen en talloze etalages

Ik ben beter af waar ik helemaal alleen ben

Tussen de stad van gezichtsloze muren

Ik ben weer in de val gelopen

Vrijheid inruilen voor gevangenschap

De sleutel voor haar verbergen in zijn zak

Tussen de stad van gezichtsloze muren

Ik ben weer in de val gelopen

Vrijheid inruilen voor gevangenschap

De sleutel voor haar verbergen in zijn zak