They Know Me - Aurelio Voltaire

He slips in through the back door

And he helps himself to the patients' medicine

And he likes to look important

And he always looks like he’s impotent

And each tale that he tells of the lives that he’s saved

Is a spade full of dirt as he’s digging his grave

And the deep blackened hallow he’s patched with a badge

Is the happiness he’s never had

And he says

«It's all right, they know me here

It’s all right, they know me, they know me.»

His flames are yesterday’s tinsel

And his belly’s the sail that propels him

Onto the rocks

And you know that even the noble Don Quixote would

Call him a mile away for a windmill

And each Sunday that passes he’s rid of his sins

And he’s ready to do them all over again

And God won’t be mad for the money he stole

He put some in the offering bowl

And he says

«It's all right, they know me here

It’s all right, they know me, they know me.»

Soon comes the moment that all souls await

Just as sure as St. Peter will padlock the gate

But deep in his wallet’s a shiny new coin

So, he turns and he winks and says

«It's all right, they know me here

It’s all right, they know me, they know me

It’s all right, they know me here

It’s all right, they know me, they know me."

Devils, for liars, put brands on the fires

And everyone burns, with your glowing, red name on it

Finally, you’ve come to a place where they

Know you well

Hij glipt binnen via de achterdeur

En hij helpt zichzelf aan de medicijnen van de patiënt

En hij ziet er graag belangrijk uit

En hij ziet er altijd uit alsof hij impotent is

En elk verhaal dat hij vertelt over de levens die hij heeft gered

Is een schop vol vuil terwijl hij zijn graf aan het graven is?

En de diep zwartgeblakerde heilige die hij heeft opgelapt met een badge

Is het geluk dat hij nooit heeft gehad?

En hij zegt

«Het geeft niet, ze kennen me hier»

Het is in orde, ze kennen me, ze kennen me.»

Zijn vlammen zijn het klatergoud van gisteren

En zijn buik is het zeil dat hem voortstuwt

Op de rotsen

En je weet dat zelfs de nobele Don Quichot dat zou doen...

Noem hem een ​​mijl verderop voor een windmolen

En elke zondag die voorbijgaat, is hij van zijn zonden verlost

En hij is klaar om ze allemaal opnieuw te doen

En God zal niet boos zijn om het geld dat hij heeft gestolen

Hij deed wat in de offerschaal

En hij zegt

«Het geeft niet, ze kennen me hier»

Het is in orde, ze kennen me, ze kennen me.»

Binnenkort komt het moment waarop alle zielen wachten

Net zo zeker als St. Peter de poort op slot zal doen

Maar diep in zijn portemonnee zit een glanzende nieuwe munt

Dus hij draait zich om, knipoogt en zegt:

«Het geeft niet, ze kennen me hier»

Het is in orde, ze kennen me, ze kennen me

Het geeft niet, ze kennen me hier

Het is in orde, ze kennen me, ze kennen me."

Duivels, voor leugenaars, zetten merken op het vuur

En iedereen brandt, met jouw gloeiende, rode naam erop

Eindelijk ben je op een plek gekomen waar ze

ken je goed