The Case of William Smith - Astronautalis

William holds his palm out proud

Upon the Bible, lays it down

And solemnly swears against it

That every word is true

Searching through the faceless crowd

In the hallowed auditorium

He sees that everyone’s turned against him

And his endless pursuit

The saga that he spells out

Has mothers grabbing children

Grown men twisting mustaches

As priests smooth out their suits

But William hammers right along

And ignores the banging gavel of

The judge’s plea for order

In the chaos of the room

Outside my cell

There is an oak that grows

Through the fence line

And towards the sun

They built a barrier of barbs

Flush but against its bark

And still its burls unfurl

Into branches strong

The silver thorns that hem in my hole

Snare me here through sun and snow

While barbs may scar

They cannot stop the mighty Oak

Burgeoning upward and out

This figure made out

The persistence that’d been made

Stopped by its daggered escape route

Once it finally stands tall

The limbs will make the fence fall

The slowest getaway car

That the guard ever saw

The warden scratches his bald patches

Raised his arms in the air

And wondered how this happened

Despite his decades to prepare

In this I found the faith

You’d see my sentence a mistake

Discharge me from this place

And reinstate me in your grace

The truth will set you free one day

My father promised me

But I’d never thought

The truth would come this way, quite honestly

William holds his palm out proud

Upon the Bible, lays it down

And solemnly swear against it

That every word is true

Searching through the faceless crowd

In the hallowed auditorium

He sees that everyone is turned against him

And his endless pursuit

If you’d have told me back then

That the words from my pen

Would’ve branded me a paynim

I’d have never changed a damn thing

I’m sure it’s shocking to your ears

That the treatise you revere

Would suffer such assessment

At the stylus of a confrere

But I am more than well aware

Of how you all were unprepared

To stare into the sun

As a means to pick apart its flares

Covenant in question

And career upon the line

I suffer your reckless sanctions

With a clarity of mind

The charges that you lay

Against my character and faith

Will burden you with shame

When you face the Prince in paradise

And He knows as well as I

That the heralds can carol flat songs

The refrain rate’s familiar

But the words just seem a tad wrong

God is just a breath away

He lives a kiss from your lips

While the message can mutate as it

Drifts from mount to chisel tips

So this is it

My suffering sings its swan song

Suspicion sets me sovereign

From restriction of your sad bonds

You edit me from existence

For continuity

May the Lord be always in your footsteps

To document your lunacy

William holds his palm out proud

Upon the Bible, lays it down

And solemnly swears against it

That every word is true

Searching through the faceless crowd

In the hallowed auditorium

He sees that everyone is turned against him

And his endless pursuit

The saga that he spells out

Has mothers grabbing children

Grown men twisting mustaches

As priests smooth out their suits

But William hammers right along

And ignores the banging gavel of

The judges plea for order

In the chaos of the room

William houdt trots zijn handpalm omhoog

Op de Bijbel, legt het neer

En zweert er plechtig tegen

Dat elk woord waar is

Zoekend door de anonieme menigte

In de heilige zaal

Hij ziet dat iedereen zich tegen hem keert

En zijn eindeloze achtervolging

De saga die hij uitspelt

Heeft moeders kinderen grijpen?

Volwassen mannen die snorren draaien

Terwijl priesters hun pakken gladstrijken

Maar William hamert er gewoon op

En negeert de bonkende hamer van

Het pleidooi van de rechter om orde

In de chaos van de kamer

Buiten mijn cel

Er is een eik die groeit

Door de omheining

En richting de zon

Ze bouwden een barrière van weerhaken

Spoel maar tegen zijn schors

En nog steeds ontvouwen de noppen zich

In takken sterk

De zilveren doornen die in mijn gat omzomen

Snar me hier door zon en sneeuw

Hoewel weerhaken littekens kunnen veroorzaken

Ze kunnen de machtige Eik niet stoppen

Ontluikend naar boven en naar buiten

Dit cijfer maakte uit

De volharding die was gemaakt

Gestopt door zijn gekartelde ontsnappingsroute

Zodra het eindelijk rechtop staat

De ledematen zullen het hek doen vallen

De langzaamste vluchtauto

Dat de bewaker ooit zag

De directeur krabt aan zijn kale plekken

Steek zijn armen in de lucht

En vroeg me af hoe dit gebeurde

Ondanks zijn decennia om zich voor te bereiden

Hierin vond ik het geloof

Je zou zien dat mijn zin een vergissing was

Ontsla me van deze plek

En herstel mij in uw genade

De waarheid zal je op een dag bevrijden

Mijn vader heeft me beloofd

Maar ik had nooit gedacht

De waarheid zou deze kant op komen, eerlijk gezegd

William houdt trots zijn handpalm omhoog

Op de Bijbel, legt het neer

En zweer er plechtig tegen

Dat elk woord waar is

Zoekend door de anonieme menigte

In de heilige zaal

Hij ziet dat iedereen zich tegen hem keert

En zijn eindeloze achtervolging

Als je me dat toen had verteld

Dat de woorden uit mijn pen

Zou me een paynim hebben genoemd

Ik zou verdomme nooit iets veranderd hebben

Ik weet zeker dat het schokkend is voor je oren

Dat de verhandeling die je vereert

Zou zo'n beoordeling ondergaan

Op de stylus van een medebroeder

Maar ik ben me meer dan goed bewust

Over hoe jullie allemaal onvoorbereid waren

In de zon staren

Als een middel om zijn fakkels uit elkaar te halen

Convenant in kwestie

En carrière op het spel

Ik lijd je roekeloze sancties

Met een heldere geest

De beschuldigingen die je legt

Tegen mijn karakter en geloof

Zal je met schaamte belasten

Wanneer je de prins in het paradijs tegenkomt

En Hij weet net zo goed als ik

Dat de herauten platte liedjes kunnen zingen

Het refrein is bekend

Maar de woorden lijken gewoon een beetje verkeerd

God is slechts een adem verwijderd

Hij leeft een kus van je lippen

Hoewel het bericht kan muteren als het

Drijft van steun naar beitelpunten

Dus dit is het

Mijn lijden zingt zijn zwanenzang

Achterdocht maakt me soeverein

Van beperking van je droevige banden

Je bewerkt me vanuit het bestaan

Voor continuïteit

Moge de Heer altijd in uw voetsporen treden

Om je waanzin te documenteren

William houdt trots zijn handpalm omhoog

Op de Bijbel, legt het neer

En zweert er plechtig tegen

Dat elk woord waar is

Zoekend door de anonieme menigte

In de heilige zaal

Hij ziet dat iedereen zich tegen hem keert

En zijn eindeloze achtervolging

De saga die hij uitspelt

Heeft moeders kinderen grijpen?

Volwassen mannen die snorren draaien

Terwijl priesters hun pakken gladstrijken

Maar William hamert er gewoon op

En negeert de bonkende hamer van

De rechters pleiten voor orde

In de chaos van de kamer