Thomas Jefferson - Astronautalis, Sims, Rookie Sensation Mike Wiebe

Every song I sing cuts a little bit more

You could never connect the copper cast with the mold

You could never guess, you could never guess

You could never guess where I come from, no

Every mile I drive, further down this road

Tears a little more off of my bones

And you could never guess, you could never guess

You could never guess where I come from, no

The first thing they was taught, was how to load and lock

Take that aim and shot, embrace the pain of shoulder blade taking stock

Watch 'em drop, pull the bolt back, load another up till the clip goes «pop»

Till you sweep your block, and you can hear a pin drop

In a place that’s more comfortable with «pop pop pop pop»

The first thing they learned, was how to plant that carbine in the earth

Prop that helmet on the stock, hang them dog tags from the lock

Say your prayers and mark the spot

Where the body’s interred then turn, taciturn

And take that walk, taste that salt

Sprinkle a little bit of lye in the earth, don’t cry when it hurts

Cause you ain’t done yet son, spill a little bit more blood

Everybody knows what comes from the warm wet red mud

Best believe, when you fall to your knees

You’re gon' cry, you’re gon' pray for peace

And they gonna plant them seeds of the winter wheat

And the Georgia peach watered up with your red rum

I know he would’ve loved this, but he had to die to give it

I melted down his musket, turned it to a tool

Tilling like a fool to see where his blood went

See if I can grow something beautiful above it

Standing guard above my garden till the seeds take root

Taking shade under the trees with the sweet grapefruit

I’ll take my yields and his old boots till the leaves shake loose

I will die in these fields, but my seeds will move

The ox and yoke know every note I hum

Written in the grass by the midday sun

The lamp lit ahead of me with the earth between my feet

I’ll sing a song into the breeze, let it fold the wheat

Elk nummer dat ik zing, snijdt een beetje meer

Je zou de koperen gietvorm nooit met de mal kunnen verbinden

Je zou nooit kunnen raden, je zou nooit kunnen raden

Je zou nooit kunnen raden waar ik vandaan kom, nee

Elke mijl die ik rij, verder op deze weg

Tranen een beetje meer van mijn botten

En je zou nooit kunnen raden, je zou nooit kunnen raden

Je zou nooit kunnen raden waar ik vandaan kom, nee

Het eerste wat ze leerden, was hoe ze moesten laden en vergrendelen

Neem dat doel en schiet, omarm de pijn van het schouderblad dat de balans opmaakt!

Kijk hoe ze vallen, trek de bout terug, laad een andere omhoog tot de clip "knalt"

Tot je je blokkade opruimt en je een speld kunt horen vallen

Op een plek die meer vertrouwd is met "pop pop pop pop"

Het eerste wat ze leerden, was hoe ze die karabijn in de aarde moesten planten

Zet die helm op de voorraad, hang ze dogtags aan het slot

Zeg je gebeden en markeer de plek

Waar het lichaam is begraven, draai dan, zwijgzaam

En maak die wandeling, proef dat zout

Strooi een klein beetje loog in de aarde, huil niet als het pijn doet!

Want je bent nog niet klaar zoon, mors nog een beetje bloed

Iedereen weet wat er uit de warme natte rode modder komt

Geloof het maar, als je op je knieën valt

Je gaat huilen, je gaat bidden voor vrede

En ze gaan die zaden van de wintertarwe planten

En de Georgia-perzik verwaterd met je rode rum

Ik weet dat hij dit geweldig zou hebben gevonden, maar hij moest sterven om het te geven

Ik smolt zijn musket om, veranderde het in een gereedschap

Tillen als een dwaas om te zien waar zijn bloed ging

Kijken of ik er iets moois boven kan laten groeien

De wacht houden boven mijn tuin tot de zaden wortel schieten

Schaduw zoeken onder de bomen met de zoete grapefruit

Ik neem mijn opbrengst en zijn oude laarzen tot de bladeren los trillen

Ik zal in deze velden sterven, maar mijn zaden zullen bewegen

De os en het juk kennen elke noot die ik neurie

Geschreven in het gras tegen de middagzon

De lamp brandde voor me met de aarde tussen mijn voeten

Ik zing een lied in de wind, laat het de tarwe vouwen