Dimitri Mendeleev - Astronautalis

I dreamed up the maps

Give me charcoal and the paper now

We invent paths they cannot see

And they’re too scared t' walk

Between my hands rests fifty-two plain old playing cards

And I trapped God somewhere between

The trump and the kind of hearts

Joni Mitchell said «We are stardust

We are golden, we are all the same»

Blood paints the story of our love

Across the bathroom floor towards the drain

Funny how everything just piles up, till one day

You can’t believe how far you came

I’m made of mountains, made of metal

Made of whiskey, and waves!

You won’t believe your own breath

When the bold words finally escape your mouth

Keep your secrets hidden

Till yer certain of just what we’ve found

Yeah, they bleed just like us

But our calling is what shapes us now

Won’t be held back, won’t be tied up

Won’t be pinned down (x4)

Won’t be held back

Won’t be — not now!

It came to me, as strange as it seems

From a simple deck of cards laid ace to kings

With my fingernail slipped under King Charlemagne

I flipped the edge and traced the grain

And watched it fall like a breaking wave

The ace of spades was last to splash

Trump to suicide kings, they all turned Bicycle backs

I stared at the pattern, a pair of seraphim flashed

And it just fit, elegant, «aww shit!».

That’s that

Its strange how you can waste away pained with one thing

The watchmaker breaks sweat, he can’t tame a dumb spring

Then one day its as plain as the nose above your smug grin

Like, «look what the cat dragged in!»

Woke from a dream, hands heavy in cold sweat

Jumped from the bed, snatched the charcoal quick

Sketching frantically upon the bedroom brick

It came together and it fit like this:

«Give me a lever and a place to stand, I’ll move the world»

You think you’re clever, but you never, seen how it really works

Ik heb de kaarten verzonnen

Geef me nu houtskool en het papier

We bedenken paden die ze niet kunnen zien

En ze zijn te bang om te lopen

Tussen mijn handen rusten tweeënvijftig gewone oude speelkaarten

En ik heb God ergens tussenin gevangen

De troef en het soort harten

Joni Mitchell zei: "We zijn sterrenstof"

We zijn gouden, we zijn allemaal hetzelfde»

Bloed schildert het verhaal van onze liefde

Over de badkamervloer richting de afvoer

Grappig hoe alles zich opstapelt, tot op een dag

Je kunt niet geloven hoe ver je bent gekomen

Ik ben gemaakt van bergen, gemaakt van metaal

Gemaakt van whisky en golven!

Je gelooft je eigen adem niet

Wanneer de vetgedrukte woorden eindelijk aan je mond ontsnappen

Houd je geheimen verborgen

Tot je zeker weet wat we hebben gevonden

Ja, ze bloeden net als wij

Maar onze roeping is wat ons nu vormt

Zal niet worden tegengehouden, zal niet worden vastgebonden

Wordt niet vastgezet (x4)

Zal niet worden tegengehouden

Zal niet zijn - niet nu!

Het kwam in me op, hoe vreemd het ook lijkt

Van een eenvoudig kaartspel met aas tot koningen

Met mijn vingernagel onder koning Karel de Grote geschoven

Ik heb de rand omgedraaid en de nerf getraceerd

En zag het vallen als een brekende golf

De schoppenaas was het laatst om te spetteren

Trump aan zelfmoordkoningen, ze keerden allemaal Bicycle de rug toe

Ik staarde naar het patroon, een paar serafijnen flitsten

En het past gewoon, elegant, "aww shit!".

Dat is dat

Het is vreemd hoe je pijn kunt wegkwijnen met één ding

De horlogemaker breekt in het zweet, hij kan een stomme veer niet temmen

Dan is het op een dag zo duidelijk als de neus boven je zelfvoldane grijns

Zoals, "kijk eens wat de kat naar binnen heeft gesleept!"

Ontwaakt uit een droom, handen zwaar in het koude zweet

Van het bed gesprongen, snel de houtskool gegrepen

Verwoed schetsen op de slaapkamersteen

Het kwam samen en het paste als volgt:

"Geef me een hefboom en een plek om te staan, ik zal de wereld verplaatsen"

Je denkt dat je slim bent, maar je hebt nog nooit gezien hoe het echt werkt