Somethin' for the Kids - Astronautalis

Me and Fat Joe were riding in the back

Of an industrial-strength delivery van

I couldn’t catch a clear view of the driver’s face

But I could tell it wasn’t a feminine friend

The ground plans for battle were all laid

We were just taking some time to kick it, eat grapes and parlay

It was just him and me in a van with the gate to gay

We taste the grapes and spit the seeds in the street

The highway was a scalpel splicing the sands

An impressive impression of man’s demand for the connection of lands

I look back at Joe and laugh

I give the grapes a puff and a pass spitting another seed out of the back

Joe squints his eyes

Lets out a sound that can only be described as a laughter and sigh, combined

His pale olive fingers pry another one of the fruits off the vine

«We should return here in ten years time.»

I ask him why

«So we can drink the wine from the orchard that is grown from the seeds we

alone cast aside.»

As the sun sunk lower on the sand, dust sprayed from the tires

The wind picked up the grains displayed them in spirals

And I held the last grape up to eclipse the sun

The breeze plucked it from my fingers and the lunch was done

Father was an engine driver

Grandpa fought the war

Hope that I can maybe size up

Leave my mark at all

Father was an engine driver

Grandpa fought the war

Hope that I can maybe size up

Leave my mark at all

Me and 2Pac Shakur sat inside a donut shop

Sharing a dozen and watching the coffee cool

One by one the box slowly emptied

From the cakes to the crullers and at last the fancies

Pac sighed aloud so I could hear him

«Donuts are communism»

I asked him why, he said

«Better in theory»

We laughed and scratched the sleep from our eyes

He said, «This is ridiculous, 12 is too much, half a dozen wastes our time

But every time we order twelve thinking we can handle it

And every time we end up pissed because we made our stomachs sick"

We both laugh a bit and gingerly sip our coffee

His fingers scrape the tabletop and he digs in softly

And I watch him there, carving, scraping, both sitting in silence

As he engraves his name with the word «West side» beside it

And underneath the orange veneer of the donut shop gear

There’s an earthy brown flesh that excavation makes appear

And year after year Pac and I return there

To the table that he claimed with the matching bench chairs

Chug the last of our coffee and stand to leave

Wave to the clerk, she says goodbye in Chinese

Clutching our sick stomachs we both struggle to speak

Shake our heads, split our ways, and say, «See you next week»

Father was an engine driver

Grandpa fought the war

Hope that I can maybe size up

Leave my mark at all

Father was an engine driver

Grandpa fought the war

Hope that I can maybe size up

Leave my mark at all

Father was an engine driver

Grandpa fought the war

Hope that I can maybe size up

Leave my mark at all

Father was an engine driver

Grandpa fought the war

Hope that I can maybe size up

You can sing along

Father was an engine driver

Grandpa fought the war

Hope that I can maybe size up

Leave my mark at all

Father was an engine driver

Grandpa fought the war

Hope that I can maybe size up

Leave my mark at all

Ik en Fat Joe reden achterin

Van een industriële bestelwagen

Ik kon geen duidelijk beeld krijgen van het gezicht van de bestuurder

Maar ik kon zien dat het geen vrouwelijke vriend was

De grondplannen voor de strijd waren allemaal gelegd

We namen gewoon wat tijd om het te schoppen, druiven te eten en te parlay

Het was alleen hij en ik in een busje met de poort naar homo

We proeven de druiven en spugen de zaden op straat

De snelweg was een scalpel die het zand verbond

Een indrukwekkende impressie van de vraag van de mens naar de verbinding van landen

Ik kijk terug naar Joe en lach

Ik geef de druiven een trekje en een pasje en spuug nog een zaadje uit de rug

Joe knijpt zijn ogen tot spleetjes

Laat een geluid horen dat alleen kan worden omschreven als een combinatie van lachen en zuchten

Zijn bleke olijfvingers wrikken nog een van de vruchten van de wijnstok

"Over tien jaar zouden we hier terug moeten komen."

Ik vraag hem waarom

«Dus we kunnen de wijn drinken uit de boomgaard die wordt gekweekt uit de zaden die we hebben»

alleen terzijde geschoven»

Terwijl de zon lager in het zand zakte, spat het stof van de banden

De wind raapte de korrels op en liet ze in spiralen zien

En ik hield de laatste druif omhoog om de zon te verduisteren

De wind plukte het uit mijn vingers en de lunch was klaar

Vader was machinist

Opa vocht in de oorlog

Ik hoop dat ik misschien een maat groter kan nemen

Laat helemaal mijn stempel achter

Vader was machinist

Opa vocht in de oorlog

Ik hoop dat ik misschien een maat groter kan nemen

Laat helemaal mijn stempel achter

Ik en 2Pac Shakur zaten in een donutwinkel

Een dozijn delen en de koffie koel zien

Een voor een werd de doos langzaam geleegd

Van de taarten tot de crullers en eindelijk de fantasieën

Pac zuchtte hardop zodat ik hem kon horen

"Donuts zijn communisme"

Ik vroeg hem waarom, hij zei:

"Beter in theorie"

We lachten en krabden de slaap uit onze ogen

Hij zei: «Dit is belachelijk, 12 is te veel, een half dozijn verspilt onze tijd

Maar elke keer dat we er twaalf bestellen, denken we dat we het aankunnen

En elke keer dat we boos werden omdat we onze maag ziek maakten'

We lachen allebei een beetje en nippen voorzichtig aan onze koffie

Zijn vingers schrapen het tafelblad en hij graaft er zachtjes in

En ik zie hem daar, snijdend, schrapend, beiden in stilte zittend

Terwijl hij zijn naam graveert met het woord 'West side' ernaast

En onder het oranje fineer van de donutwinkeluitrusting

Er is een aards bruin vlees dat door opgravingen tevoorschijn komt

En jaar na jaar keren Pac en ik terug

Naar de tafel die hij claimde met de bijpassende bankstoelen

Drink de laatste van onze koffie en sta op om te vertrekken

Zwaai naar de klerk, ze neemt afscheid in het Chinees

Terwijl we onze zieke maag vasthouden, hebben we allebei moeite om te praten

Schud ons hoofd, splits onze wegen en zeg: "Tot volgende week"

Vader was machinist

Opa vocht in de oorlog

Ik hoop dat ik misschien een maat groter kan nemen

Laat helemaal mijn stempel achter

Vader was machinist

Opa vocht in de oorlog

Ik hoop dat ik misschien een maat groter kan nemen

Laat helemaal mijn stempel achter

Vader was machinist

Opa vocht in de oorlog

Ik hoop dat ik misschien een maat groter kan nemen

Laat helemaal mijn stempel achter

Vader was machinist

Opa vocht in de oorlog

Ik hoop dat ik misschien een maat groter kan nemen

Je kunt meezingen

Vader was machinist

Opa vocht in de oorlog

Ik hoop dat ik misschien een maat groter kan nemen

Laat helemaal mijn stempel achter

Vader was machinist

Opa vocht in de oorlog

Ik hoop dat ik misschien een maat groter kan nemen

Laat helemaal mijn stempel achter