Astigmatisim - Astronautalis

A little kid turns the corner, quick on his feet

My vision’s no good no more;

he’s just a smudge in the street

The colors blur in my eyes just like ink in the rain

The city, soaked in its lights, is slowly washing away

Everything is just a background, waiting to take shape and appear

Inside my windshield eyes with Vaseline tears

Muffled chuckles and leaky ceilings

Hazy coffee stains, collectible keyrings

A scrapbook of snapshots taken in shaky concealment

Never trusted my love and her wallpaper feelings

There’s something so comforting about her uncertain arms

There’s beauty in danger, safety in harm

A five dollar psychic offers bargain predictions

Connecting my murdering a mantis to my moderate affliction

Once when I was a child I ran to my door;

upon grabbing the knob

I crushed the prostrate bug inside of my palm

I watched his little green frame fall far from my hand

I guess his prayers were never answered by God, He got the upper hand

Struck blind over time inside flashes in steps

We all pay for our sins in the most subtle respects

How quick we forget how fast the past is washed away

Diluted in music, TV, and the talk of the day

How slick a little kiss can get her bony hips to block the way

Lend the world your ears and they’ll just sweet-nothing it all away

You made your bed

Now, you must sleep

Underneath the sheets

There’s something inside this house, footsteps by the couch

It’s all shade and shadows tracking the suspect silence down

It’s not the sounds they make, it’s all the noises that we never hear

Old cliches on attraction, raindrops after the weather clears

Tapping fingers for living;

counting out the notes

The door ticks when it sits open and rattles when clicks closed

Twelve lines, one in the light switch, a chip in the globe

The radiator is always breathing, teeth clenched and lips float

It’s more than I bargained for, but nothing I can’t handle

I learned to listen for the kitchen, feel dust fall on the mantle

Everything is done in inches, fingertips, and little skills

Nothing is done quickly except tying shoes and electric bills

The relentless drills, constant repetition, daily grind

Same set of pants put on one leg at a time

Every morning’s filled with breath and the rest is just fine

I never forget my mistakes but sometimes I forget I’m blind

Een klein kind gaat de hoek om, snel op de been

Mijn visie is niet goed meer;

hij is gewoon een smet op straat

De kleuren vervagen in mijn ogen, net als inkt in de regen

De stad, gedrenkt in zijn licht, spoelt langzaam weg

Alles is slechts een achtergrond, wachtend om vorm te krijgen en te verschijnen

In mijn voorruit ogen met vaseline tranen

Gedempt gegrinnik en lekkende plafonds

Wazige koffievlekken, verzamelsleutelhangers

Een plakboek met snapshots genomen in wankele verhulling

Vertrouwde mijn liefde en haar achtergrondgevoelens nooit

Er is iets zo troostends aan haar onzekere armen

Er schuilt schoonheid in gevaar, veiligheid in kwaad

Een paranormaal begaafde persoon van vijf dollar biedt koopjesvoorspellingen

Mijn moord op een bidsprinkhaan verbinden met mijn matige aandoening

Toen ik een kind was, rende ik eens naar mijn deur;

bij het pakken van de knop

Ik heb de prostaatmicrobe in mijn handpalm verpletterd

Ik zag zijn kleine groene frame ver uit mijn hand vallen

Ik denk dat zijn gebeden nooit door God werden verhoord, Hij kreeg de overhand

Na verloop van tijd blind geslagen binnen flitst in stappen

We betalen allemaal voor onze zonden in de meest subtiele opzichten

Hoe snel we vergeten hoe snel het verleden wordt weggewassen

Verdund in muziek, tv en het gesprek van de dag

Hoe glad een klein kusje haar benige heupen de weg kan laten blokkeren?

Leen de wereld je oren en ze zullen gewoon zoet zijn - niets weg

Je hebt je bed opgemaakt

Nu moet je slapen

Onder de lakens

Er is iets in dit huis, voetstappen bij de bank

Het is allemaal schaduw en schaduwen die de verdachte stilte volgen

Het zijn niet de geluiden die ze maken, het zijn alle geluiden die we nooit horen

Oude clichés over attractie, regendruppels nadat het weer opklaart

Vingers tikken om te leven;

het tellen van de noten

De deur tikt als hij open staat en rammelt als hij dicht klikt

Twaalf lijnen, één in de lichtschakelaar, een chip in de wereldbol

De radiator ademt altijd, tanden op elkaar geklemd en lippen zweven

Het is meer dan ik had afgesproken, maar niets dat ik niet aankan

Ik heb geleerd om naar de keuken te luisteren, stof op de mantel te voelen vallen

Alles wordt gedaan in inches, vingertoppen en kleine vaardigheden

Niets is snel gedaan, behalve schoenen strikken en elektriciteitsrekeningen

De meedogenloze oefeningen, constante herhaling, dagelijkse sleur

Dezelfde set broeken met één been tegelijk aan

Elke ochtend is gevuld met adem en de rest is prima

Ik vergeet mijn fouten nooit, maar soms vergeet ik dat ik blind ben