Conspiratory Visions Of Gomorrah - Asaf Avidan

Sorrow is back in your eyes

Pulling us to the depth

We could have lasted like planets

But your weight dragged us both to our death

They’ve been sober around you

And I truly believed it’ll suffice

But you’re an addict for torture

And the sorrow is back, Its back in your eyes

The minor sonatas of Beethoven

Roll through your hips

But the words you are aching to sing

Are glued to your lips

They’ve been burning the wrongly accused

While you silently dance

But your beauty was such

That they all gladly stood in line for the chance

The amber around you

Has stiffened your thought and your limb

You’re a fossil of love

A relic, an echoing hymn

The purity that once you delivered

Dissolved into sand

Lot has escaped and is dancing

But you’re hardly able to stand

You won’t work off your debt

Until you strip to your heart and your bone

The love that was once in your veins

Will dry into stone

The mist and the fog

Will densen themselves to a wall

And you’ll finally sing

But I won’t be there to hear your call

Het verdriet is terug in je ogen

Trekt ons naar de diepte

We hadden net zo kunnen overleven als planeten

Maar je gewicht sleepte ons allebei naar onze dood

Ze zijn nuchter om je heen

En ik geloofde echt dat het voldoende zou zijn

Maar je bent een verslaafde aan marteling

En het verdriet is terug, het is terug in je ogen

De kleine sonates van Beethoven

Rol door je heupen

Maar de woorden die je graag wilt zingen

Zijn aan je lippen gekleefd

Ze hebben de ten onrechte beschuldigde in brand gestoken

Terwijl je stil danst

Maar je schoonheid was zo

Dat ze allemaal graag in de rij stonden voor de kans

De barnsteen om je heen

Heeft je gedachten en je ledematen verstijfd

Je bent een fossiel van liefde

Een relikwie, een weergalmende hymne

De puurheid die je ooit hebt geleverd

Opgelost in zand

Lot is ontsnapt en danst

Maar je kunt bijna niet staan

Je komt niet van je schuld af

Tot je stript tot aan je hart en je botten

De liefde die ooit in je aderen zat

Zal opdrogen tot steen

De mist en de mist

Zullen zich verdichten tot een muur

En je gaat eindelijk zingen

Maar ik zal er niet zijn om je oproep te horen