Ode to My Thalamus - Asaf Avidan

The clouds are gathering in the sky above

I know this one's gonna hurt my love

Birds are shouting through the Mangrove trees

They know the difference between a storm and breeze

I too have felt this once before

I hear that pounding and it's at my door

Outside it's boiling, but the water is cold

All signs point to that I'm getting old

The waves are rising and I take that dive

To hold a breath is not to be alive

I felt it then, I feel it now

I know its coming but I don't know how

It's taking us apart

This Helicase of love

We're nothing but post-modern art

What were we thinking of

This is how it has to be

This is how it has to be

This is how it has to be

I'm constructing but I shouldn't be

My blood is boiling and the callus is hot

My veins are twisting in a sailor's knot

My Thalamus is growing down into my tongue

And all I taste is pain in every kiss and song

I know this story, and I know it well

The cracks are showing in my pearly shell

Outside I'm shaking and I feel them chills

There go both of my Achilles Heels

I fall down naked waiting for the storm

My arms are open, waiting to transform

The birds go flying, I hear them cry

I know it's coming but I don't know why

It's taking us apart

This Helicase of love

We're nothing but post-modern art

What were we thinking of

This is how it has to be

This is how it has to be

This is how it has to be

This is how it has to be

This is how it has to be

This is how it has to be

This is how it has to be

This is how it has to be

This is how it has to be

This is how it has to be

De wolken pakken zich samen in de lucht hierboven

Ik weet dat deze mijn liefde gaat kwetsen

Vogels schreeuwen door de mangrovebomen

Ze kennen het verschil tussen een storm en een briesje

Ook ik heb dit al eens eerder gevoeld

Ik hoor dat gebonk en het staat voor mijn deur

Buiten kookt het, maar het water is koud

Alle tekenen wijzen erop dat ik oud word

De golven stijgen en ik neem die duik

Adem inhouden is niet leven

Ik voelde het toen, ik voel het nu

Ik weet dat het eraan komt, maar ik weet niet hoe

Het haalt ons uit elkaar

Deze Helicase van liefde

We zijn niets anders dan postmoderne kunst

Waar dachten we aan?

Zo moet het zijn

Zo moet het zijn

Zo moet het zijn

Ik ben aan het bouwen, maar dat zou ik niet moeten zijn

Mijn bloed kookt en het eelt is heet

Mijn aderen draaien in een zeemansknoop

Mijn Thalamus groeit naar beneden in mijn tong

En alles wat ik proef is pijn in elke kus en lied

Ik ken dit verhaal, en ik ken het goed

De barsten zijn zichtbaar in mijn parelmoer schelp

Buiten tril ik en ik voel ze koude rillingen

Daar gaan mijn beide achilleshielen

Ik val naakt neer, wachtend op de storm

Mijn armen zijn open, wachtend om te transformeren

De vogels gaan vliegen, ik hoor ze huilen

Ik weet dat het eraan komt, maar ik weet niet waarom

Het haalt ons uit elkaar

Deze Helicase van liefde

We zijn niets anders dan postmoderne kunst

Waar dachten we aan?

Zo moet het zijn

Zo moet het zijn

Zo moet het zijn

Zo moet het zijn

Zo moet het zijn

Zo moet het zijn

Zo moet het zijn

Zo moet het zijn

Zo moet het zijn

Zo moet het zijn