Воробьи - Артём Татищевский

Райончики, квартальчики, девочки, мальчики,

Макаров, бабочка, слон, кепочка.

Старшие, малые, бутылочка,

Палево, 228 на*комания.

Ай да бабы тут, ай да девицы,

Не то что там Леди, Максим.

Стелится тропинка к неизведанному.

Бред какой то, ты пето забейте спа*сом,

Как будет угодно.

Х*чи торгуют оружием, русские тоже,

Шпана гоняет лохов, побивает крошки.

Психи в клинике режут себе вены.

Типсы в тачках парятся по весу.

Собаки голодны, дома холодно,

В пределах города живут гордые,

Столбы электростанции, а их колотят,

Пушистых воробьев на проводе.

Припев:

Измена давит глазки, а я кумарю,

Людей не понимаю, а мозги плавлю.

Наверно это в кайф быть закрытым,

И видеть воробьев на проводе.

Измена давит глазки, есть что пыхнуть?

Людей не понимаю, а мозги плавлю.

Наверно это в кайф быть закрытым,

И видеть воробьев на проводе.

Падают люди с высотки, думают лунатики,

Промзоны не греют душонку,

Рабочие маются дурью, воры, замочки клацают,

В доме Ивана Иваныча, сто ваша дача.

Отп*здили банты, вычислили подростков.

Организовано сработали, тихо и просто.

Птицы стаями на запретке, в клетке,

Мы куклы, марионетка.

Едим суррогат, пьем водку, запиваем соком,

Живем как на иголках, девушек называем телками,

Взрываем жесткие бомбы, живем в катакомбах.

А на кармане хука.

Вороны на заводах строят хаты, ой гнезда.

Становимся взрослыми, и тут грозы, а я в грозный,

У меня хриплый голос, вроде,

И на подходе, воробьи на проводе.

Припев:

Измена давит глазки, а я кумарю,

Людей не понимаю, а мозги плавлю.

Наверно это в кайф быть закрытым,

И видеть воробьев на проводе.

Измена давит глазки, есть что пыхнуть?

Людей не понимаю, а мозги плавлю.

Наверно это в кайф быть закрытым,

И видеть воробьев на проводе.

Wijken, wijken, meisjes, jongens,

Makarov, vlinder, olifant, pet.

Senior, klein, fles,

Palevo, 228 per*comania.

Ah ja, de vrouwen zijn er, oh ja, de meisjes,

Niet zoals Lady, Maxim.

Er is een weg naar het onbekende.

Een soort van onzin, je hamert niet op spa * meerval,

Zoals u wilt.

X * chi handel in wapens, ook Russen,

De punkers jagen op sukkels en slaan kruimels.

Psycho's in de kliniek sneden hun aderen door.

Tips in kruiwagens worden gestoomd op gewicht.

De honden hebben honger, het huis is koud

In de stad wonen de trotse,

De palen van de energiecentrale, en ze worden geslagen,

Pluizige mussen op een draad.

Refrein:

Verraad verplettert de ogen, en ik ben Kumar,

Ik begrijp mensen niet, maar ik smelt mijn hersens.

Het moet een sensatie zijn om gesloten te zijn,

En zie mussen op de draad.

Verraad verplettert de ogen, valt er iets te puffen?

Ik begrijp mensen niet, maar ik smelt mijn hersens.

Het moet een sensatie zijn om gesloten te zijn,

En zie mussen op de draad.

Mensen vallen van hoogbouw, slaapwandelaars denken,

Industriële zones verwarmen de ziel niet,

Arbeiders zwoegen dwaasheid, dieven, sloten klikken,

In het huis van Ivan Ivanovich, honderd van je datsja.

Geribbeld de bogen, bedacht de tieners.

Ze werkten georganiseerd, rustig en eenvoudig.

Vogels in zwermen op een verbod, in een kooi,

We zijn marionetten, marionetten.

We eten een vervanger, drinken wodka, drinken sap,

We leven op spelden en naalden, we noemen meisjes vaarzen,

We blazen harde bommen op, we leven in catacomben.

En op de haakzak.

Kraaien in fabrieken bouwen hutten, oh nesten.

We worden volwassen, en dan zijn er onweersbuien, en ik zit in een verschrikkelijke,

Ik heb een hese stem, zoals,

En onderweg mussen aan de draad.

Refrein:

Verraad verplettert de ogen, en ik ben Kumar,

Ik begrijp mensen niet, maar ik smelt mijn hersens.

Het moet een sensatie zijn om gesloten te zijn,

En zie mussen op de draad.

Verraad verplettert de ogen, valt er iets te puffen?

Ik begrijp mensen niet, maar ik smelt mijn hersens.

Het moet een sensatie zijn om gesloten te zijn,

En zie mussen op de draad.