Сегодня я умру для тебя - Артём Татищевский

Это просто сон…

Девочка, зачем ты плачешь?

Почему не спишь?

Звонишь, говоришь что любишь.

Странно, обычно все мужчины за тобой бегают, ей Богу, ведут себя как дети,

дарят цветы тебе.

Что с тобой стало?

Объясни, что тебя вдруг зацепило?

Может голос, внешность,

моя нежность?

Или, что-то другое, не важно, но вижу, что болеешь мною.

Сегодня вечером судьба подарит тебе шанс быть счастливой вечно, подруги позовут

в клуб, от депресухи отвлечь.

И ты увидишь возле барной стойки того самого, с кем заобщаешься,

в итоге — оставишь номер телефона.

Я в это время буду набухан, с тесаком сорвусь на тусич в это место, прихватив,

двух тёлок с местности.

Ты с ним в танце кружишься, он же не такой как все, ты это чувствуешь.

Зашли внутрь, я синий, догоняюсь коньяком с колой, передвигаюсь по танцполу,

клубняк долбит по ушам.

Либо … либо Армин ван Бюрен, смотрю уже кто-то словил за что-то там по щам.

Вон моя бывшая скачет с каким-то клоуном, не узнает походу, ладно черт с ней.

Тесак зовет раздуплиться, спешу за ним, вокруг дым и множество принцесс и

принцев.

Они все разные, меня размазало, дорога Фэхи взбодрила, я с тёлками в кураже,

Час ночи уже, захотел поболтать с тобой, ты не брала трубку в течении полу часа.

Вспомнил о любви твои рассказы, время когда ходили в кино,

В себя пришел думаю, махну на райончик, а завтра до неё.

И ты прикинь смотрю, а там она со своим будущим, что трогает её за грудь,

целует в губы, жуть.

Я набираюсь смелости взять её за руку, но он толкает меня, я бью бутылку об

голову.

Тот падает, пытаюсь вылезти из кипиша, ловлю хэд шот, тесак встревает в тёрку,

ударяет … в глотку.

Про**ал порошок, нас шатает вдвойне сильнее, еще и еще.

Стою ору, с*ка, пойдем на улицу, их семеро, а нас двое, у входа бью в затылок

самому здравому,

./././tatischeskij-artem-segodnya-ya-umru-dlya-tebya.html

Тот не думая достал ствол и начал шмалять по ногам.

Убегая мы как на зло попадаемся мусорам, розовый еще держит, а я всего лишь

хотел уехать с ней домой,

И быть её будущим, нежным таким, нужным ей.

Нас везут в отдел уже минут сорок, давить будут жестко, он по прямой сто сорок

жмет, вот мусор жгёт.

Слышу хлопок громкий, машину выносит на встречку, перед глазами вся жизнь,

мы вчетвером летим в речку.

Задели старенький опель, иду на дно и почему-то вижу лишь ёё облик…

Сегодня я умру для тебя, ощутишь на себе остроту октября.

Снова плачешь выдыхая дым, но ты будешь любима другим.

Сегодня я умру для тебя, ощутишь на себе остроту октября.

Снова плачешь выдыхая дым, но ты будешь любима другим.

Сегодня я умру для тебя, ощутишь на себе остроту октября.

Снова плачешь выдыхая дым, но ты будешь любима другим.

Het is maar een droom...

Meisje, waarom huil je?

Waarom slaap je niet?

Bel, zeg wat je leuk vindt.

Het is vreemd, meestal rennen alle mannen achter je aan, bij God, ze gedragen zich als kinderen,

bloemen geven.

Wat is er met jou gebeurd?

Leg eens uit waar je verslaafd aan raakte?

Misschien de stem, het uiterlijk,

mijn tederheid?

Of iets anders, het maakt niet uit, maar ik zie dat je me beu bent.

Vanavond geeft het lot je een kans om voor altijd gelukkig te zijn, je vrienden zullen bellen

naar de club, om af te leiden van depressie.

En je zult aan de bar degene zien met wie je omgaat,

Laat tot slot je telefoonnummer achter.

Op dat moment zal ik gezwollen zijn, met een hakmes zal ik op deze plek inbreken op een feestje, grijpen,

twee vaarzen uit de omgeving.

Je danst met hem, hij is niet zoals iedereen, dat voel je.

We gingen naar binnen, ik ben blauw, ik haal cognac en cola in, ik beweeg over de dansvloer,

de knol pikt in de oren.

Ofwel... of Armin van Buuren, ik zie dat iemand al iets heeft gepakt daar in de soep.

Daar is mijn ex aan het springen met een of andere clown, ze herkent de campagne niet, oké, naar de hel met haar.

Het hakmes roept om op te blazen, ik haast me achter hem aan, er is rook in de buurt en veel prinsessen en

prinsen.

Ze zijn allemaal anders, ik was besmeurd, Fehy's weg vrolijkte me op, ik ben met de vaarzen in moed,

Het is al één uur 's nachts, ik wilde met je praten, je nam de telefoon al een half uur niet op.

Ik herinnerde me je verhalen over liefde, de tijd dat je naar de bioscoop ging,

Ik kwam tot mezelf, denk ik, ik zal de wijk opgeven, en morgen ervoor.

En je schat, ik kijk, en daar is ze met haar toekomst, die haar borst raakt,

kusjes op de lippen, afschuw.

Ik verzamel de moed om haar hand te pakken, maar hij duwt me, ik sla de fles tegen

hoofd.

Hij valt, ik probeer uit de kipish te komen, ik krijg een schot, het hakmes steekt in de rasp,

slaat ... in de keel.

Het poeder is weg, we wankelen twee keer zo hard, steeds meer.

Ik sta te schreeuwen, teef, laten we naar de straat gaan, het zijn er zeven, en we zijn met twee, bij de ingang sloeg ik tegen het achterhoofd

de meest verstandige

./././tatischeskij-artem-segodnya-ya-umru-dlya-tebya.html

Zonder na te denken haalde hij de loop eruit en begon op zijn benen te slaan.

Terwijl we wegrennen, worden we gegrepen door afval als door het kwaad, roze houdt nog steeds stand, en ik ben gewoon

met haar naar huis wilde gaan,

En om haar toekomst te zijn, zo zachtaardig, heeft ze die nodig.

Ze brengen ons al zo'n veertig minuten naar de afdeling, ze zullen hard drukken, het is een rechte lijn honderdveertig

steken, hier brandt het afval.

Ik hoor een luide knal, de auto rijdt de tegemoetkomende rijstrook op, mijn hele leven ligt voor mijn ogen,

we vliegen met z'n vieren naar de rivier.

Ze raakten een oude Opel aan, ik ga naar de bodem en om de een of andere reden zie ik alleen het uiterlijk...

Vandaag zal ik voor je sterven, je zult de scherpte van oktober voelen.

Je huilt weer terwijl je rook uitademt, maar anderen zullen van je houden.

Vandaag zal ik voor je sterven, je zult de scherpte van oktober voelen.

Je huilt weer terwijl je rook uitademt, maar anderen zullen van je houden.

Vandaag zal ik voor je sterven, je zult de scherpte van oktober voelen.

Je huilt weer terwijl je rook uitademt, maar anderen zullen van je houden.