Ведьма - Артём Татищевский

Нет надежды вознестись вверх к потолку,

Блокирует твои ходы к небу не открыть иные миры,

Не потребить тебя, не распознать твою магию,

Не сопоставимы, неисповедимы пути.

Мы разрушены замками в круговерти,

Туда-сюда кидает, все закрыты замками,

Опять по новой нервозность, скандалы.

Там по разным комнатам падаем в недоступный космос.

Вбиваем коды те 3 года, что вместе теперь с экранов чернуха.

Ты мне смерти желаешь, затем жалеешь,

Я пользуюсь этим, греешь опять убиваешь, топишь, уходишь.

Я достоин и худшего, знаешь, как человек давно конченный,

Растопчу твою женственность, нежность, дарю грузовость людям.

Не позитивные смайлы с обоих сторон, чем буду попроще,

Что б не загнали на бойню, не ты, не кто-то другие.

Я давно бросил курить.

Помню наши поцелуи в такси,

Летний дождь и ветер были сильными,

Размыло дорогу, на южке пробка, в машине романтика.

Ляйшен 2013, ох люблю тебя до сих пор, с*ку, бешеную.

В центральном районе залитый пойлом,

Сам с собой в соре и с тобой в соре,

Ты за 5 тысяч км у родни, в работе оба, но по разные стороны,

Не заклеено намертво даже наше совместное «мы».

Налеплено уйма претензий, у тебя сотни поводов уйти,

Но что ты тормозишь, очерняешь мне время.

Не лезь ко мне в душу дура, постой, не молчи, не беги, прости.

Б*ять хочешь сожги меня, сожри меня, ведьма, чернокнижница.

Делай больнее, как я когда-то, давай отомсти,

Разрежь мою кожу или просто лучше зарой живьем.

Нет?

Тогда х*ли ты хочешь?

Быть со мной рядом и днем, и ночью,

Знаю любишь какой-то своей любовью, там меня и молишь.

Твое тело у море, плачу затем полосую лезвием бритвы по коже,

За сюжет плюсуешь, мы целуемся, совокупляемся,

Затем кончается лето, проходит осень, любимая кошка скучает тоже.

Квартира пустует, нет середины походу, все кульминация.

Не разгадка картины, ты одна, я один, но мы едины так-то, как не крути.

Это всего то пролог, время страстей человеческих,

Тропиканка это в душу впало в конвульсиях,

Бьются минуты враги на расстояние вытянутой руки.

Просыпайся допей мои плеки, не теряй меня из виду выкинь.

Беспонтовую ругань как на*котой в змеином году,

Чужое, родное тебе сотни минусов, тысячи капель слез,

Миллиарды звезд, как и казусов, грез,

Временных, но слишком частых пауз, тугих ожиданий,

Ты пойми ведь живу, лишь тобой, я болен тобой.

Надвигается буря, сворачиваю парус,

Любил, извини, повторяюсь.

Ведьма.

Ты отвергла мою математику,

И фигуры любви в постели.

Ощущай мою любовь, мою падкость,

Ты мой яд, незаменимая гадость, сад райский,

Поле битвы, где была пролита кровь и зачато начало.

Ты ведьма и нам пора ставить точки, уничтожаться,

Бежать стремглав, искать других одиночек.

На вид ты космос, доза, ты лучший с*кс,

Притупленная боль, мое чудо.

Ты лучшее, что есть в жизни, убийца худшего.

Geen hoop om tot aan het plafond te stijgen

Blokkeert je doorgangen naar de lucht om geen andere werelden te openen,

Niet om je te verteren, niet om je magie te herkennen,

Onvergelijkbare, ondoorgrondelijke manieren.

We worden vernietigd door kastelen in de wervelwind,

Gooit heen en weer, alles is afgesloten met sloten,

Weer nieuwe nervositeit, schandalen.

Daar, in verschillende kamers, vallen we in ontoegankelijke ruimte.

We rijden de codes in voor die 3 jaar die nu samen zijn vanuit de schermen van de duisternis.

Je wenst me de dood, dan heb je spijt

Ik gebruik dit, je warmt het weer op, je doodt het, je verdrinkt het, je vertrekt.

Ik ben het ergste waardig, weet je, als een man die al lang is overleden,

Ik zal je vrouwelijkheid, tederheid vertrappen, ik geef gewicht aan mensen.

Geen positieve emoticons aan beide kanten, dan zal ik eenvoudiger zijn,

Zodat ze niet naar het slachthuis worden gereden, jij niet, niet iemand anders.

Ik ben lang geleden gestopt met roken.

Ik herinner me onze kussen in een taxi

De zomerregen en de wind waren sterk

De weg was weggespoeld, er was een file in het zuiden, er was romantiek in de auto.

Leishen 2013, oh ik hou nog steeds van je, teef, gek.

In de centrale regio, gevuld met spoeling,

Zichzelf met mezelf in het nest en met jou in het nest,

Je bent 5.000 km verwijderd van familie, beiden zijn aan het werk, maar aan verschillende kanten,

Zelfs ons gezamenlijke "wij" is niet goed verzegeld.

Veel claims zitten vast, je hebt honderden redenen om te vertrekken,

Maar waarom vertraag je, en maak je mijn tijd zwart.

Kom niet in mijn ziel, jij dwaas, stop, zwijg niet, ren niet weg, het spijt me.

Fuck you, verbrand me, eet me op, heks, tovenaar.

Maak het moeilijker, zoals ik ooit deed, laten we wraak nemen,

Snijd mijn huid of beter levend begraven.

Niet?

Dan wil je verdomme?

Om dag en nacht bij mij te zijn,

Ik weet dat je liefhebt met een soort van liefde, daar bid je tot mij.

Je lichaam is bij de zee, dan huil ik met een scheermesje over de huid,

Plus voor de plot, we kussen, copuleren,

Dan eindigt de zomer, de herfst gaat voorbij en je geliefde kat mist jou ook.

Het appartement is leeg, er is geen midden in de campagne, alles is de climax.

Niet de oplossing voor het plaatje, je bent alleen, ik ben alleen, maar we zijn op zo'n manier verenigd, wat je ook mag zeggen.

Dit is precies die proloog, de tijd van menselijke passies,

Tropicanka viel in stuiptrekkingen in de ziel,

Vijanden vechten minutenlang op armlengte afstand.

Word wakker, drink mijn drankjes op, verlies me niet uit het oog, gooi me eruit.

Spontaan vloeken als een * kat in een slangenjaar,

Alien, dierbaar voor jou, honderden minnen, duizenden druppels tranen,

Miljarden sterren, zoals incidenten, dromen,

Tijdelijke maar te frequente pauzes, hoge verwachtingen,

Je begrijpt, ik leef alleen voor jou, ik heb genoeg van je.

Er komt een storm aan, ik vouw het zeil

Geliefd, het spijt me, ik herhaal.

Heks.

Je hebt mijn wiskunde afgewezen

En liefdesfiguren in bed.

Voel mijn liefde, mijn slechtheid

Jij bent mijn gif, onvervangbare modder, tuin van het paradijs,

Het slagveld waar bloed werd vergoten en een begin werd bedacht.

Je bent een heks en het is tijd voor ons om een ​​einde te maken, om vernietigd te worden,

Ren halsoverkop, zoek naar andere eenlingen.

Je ziet eruit als ruimte, dosis, je bent de beste s * ks,

Doffe pijn, mijn wonder.

Jij bent het beste in het leven, de moordenaar van het slechtste.