Лирика закрытых глаз - ChipaChip, Артём Татищевский

Меня, наверно, кто-то сглазил.

Давно?

Не очень?

А может всё это загоны?

Да не, это точно!

Я стал какой-то нервный, черствый.

Послал нах*й музу,

И кучу людей тех, что обратно уже не вернутся.

Ну почему всё так?

Всё быть должно по-другому,

Кончился стаф, а без него я себя тут не помню.

В городе светит солнце, лето там, отдых, жара.

В голове куча шарад.

Апатия будет сжирать мой мозг,

Как я доширак, купленный на последний трицон.

Парни с пи*датой бицой, я тут с унылым лицом.

Встречаю утрицо за дотой, а не в универе.

Был подлецом и так много врал, а ведь кто-то мне верил.

Не зарабатывал на мерен, куражил по полной,

Кто заработал — катался на нём, а я лишь по полу.

В мечтах, чтоб отпустила с клятвами, что я всё брошу,

Стану хорошим, но обещания остались все в прошлом.

Ну как ты не морочила тогда всё это ведь,

Было покурить, не было ссылок на сглаз псевдоведьм,

А тут нету стафа и творчество превратилось в маразм.

Страшно прикинуть, если причина только лишь в нём,

В нём и желании жить одним днём, … вишневым.

А вне сезон ты языком только достанешь нёбо,

Ну не то бишь чего ты быстро вдруг станешь амёбой.

Я бы вам всем всё рассказал,

Но вы сами всё поймете по глазам моим.

Не говори мне, что я стал другим,

И что мне не к лицу эти круги.

Я бы вам всем всё рассказал,

Но вы сами всё поймете по глазам моим.

Не говори мне, что я стал другим,

Просто я про*бал всё, что тут было дорогим.

Iemand moet me vervloekt hebben.

Voor een lange tijd?

Niet goed?

Of misschien zijn dit allemaal kralen?

Nee, dat is zeker!

Ik werd een beetje nerveus, ongevoelig.

Een verdomde muze gestuurd

En een heleboel mensen die niet terug zullen komen.

Wel, waarom is het zo?

Alles zou anders moeten zijn

Het personeel is op, en zonder kan ik me hier niet meer herinneren.

De zon schijnt in de stad, de zomer is daar, rust, hitte.

Er zijn veel charades in mijn hoofd.

Apathie zal mijn hersenen opeten

Alsof ik een doshirak ben, gekocht voor de laatste trison.

Jongens met een gestoorde bitch, ik ben hier met een droevig gezicht.

Ik ontmoet de ochtend voor dota, en niet op de universiteit.

Ik was een schurk en loog zo veel, maar iemand geloofde me.

Verdiende geen meren, brutaal met volle teugen,

Degenen die geld verdienden, reden erop, en ik alleen op de vloer.

In dromen, om los te laten met eden dat ik alles zal opgeven,

Ik zal goed worden, maar de beloften zijn allemaal verleden tijd.

Nou, hoe heb je dit alles dan toch niet voor de gek gehouden,

Er werd gerookt, er waren geen verwijzingen naar het boze oog van pseudoheksen,

En hier is geen personeel en creativiteit is omgeslagen in waanzin.

Het is eng om in te schatten of de reden er alleen in zit,

Het bevat ook het verlangen om ooit te leven, ... kers.

En buiten het seizoen bereik je het gehemelte alleen met je tong,

Nou, niet dat je snel ineens een amoebe wordt.

Ik zou je alles vertellen,

Maar jijzelf zult alles door mijn ogen begrijpen.

Vertel me niet dat ik anders ben geworden

En dat deze kringen niet bij mij passen.

Ik zou je alles vertellen,

Maar jijzelf zult alles door mijn ogen begrijpen.

Vertel me niet dat ik anders ben geworden

Ik heb gewoon alles verpest wat hier duur was.