Мелодия города - Артём Татищевский

Мой город таит по утру, когда восходит Солнце.

Еле слышно, как мокрый снег бьет

в оконцы.

Подъезды обретают облики наркопритонов.

Козыри о вчерашних разговорах

Убитый в мясо с одной встрече на замут кантовалась братва, поздно, вечером.

Так сложно понять материю, что состоит из серых высоток напичканных болью и

горем.

Машины пролетают со свистом, вены, выстрелы и ты уже не стал близким.

Покойся с миром.

Тебя уже не ждет мама, время залечит раны.

Квартал тебя схавал, отпустив

слишком рано.

Меньше осталось людей, вижу больше, новостройки стоящие вблизи моего дома.

И лишь завтрашней день покажется таким же, как сегодня — обычным,

немного одиноким.

Йо.

Припев:

Я хочу, чтобы этот город стал чуть ярче.

Чтобы брат был всегда рядом, не иначе.

Чтобы люди научились любить по настоящему.

И чтобы завтрашний день был лучшим в твоей жизни.

Запах заводов, привычный облик окраины, расстворяется в дыму, как и люди,

./././tatischeskij-artem-melodiya-goroda.html

С которыми, вроде, по жизни хотел шагать в ногу по дороге, что ведет вверх.

Но мы пали вниз.

Улицы забитых толпами.

Каждый час меньше остается правды,

меньше остается нас.

Холодные бульвары хранят в себе тайны этого города, с проулками и подворотнями.

Не знаю точно, что ищу и что найду в дальнейшем, как говорится: «Победит сильнейший!».

Да.

Бог создал Земля за семь дней, но увы, за семь минут мы убили то,

что было дорогим.

Я чую запах весны и слышу пение птиц, как будто чудный сон, но вены колит шприц.

Дом становится чужим, в никуда бежим.

Позже потухаем.

И молчим.

Припев:

Я хочу, чтобы этот город стал чуть ярче.

Чтобы брат был всегда рядом, не иначе.

Чтобы люди научились любить по настоящему.

И чтобы завтрашний день был лучшим в твоей жизни.

Mijn stad verbergt zich in de ochtend als de zon opkomt.

Nauwelijks hoorbaar hoe de natte sneeuw klopt

in de ramen.

De ingangen krijgen het uiterlijk van drugsholen.

Troefkaarten over de gesprekken van gisteren

Gedood in vlees van een vergadering, keerden de jongens zich om, laat in de avond.

Het is zo moeilijk om de materie te begrijpen die bestaat uit grijze wolkenkrabbers volgepropt met pijn en…

rouw.

Auto's fluiten voorbij, aderen, schoten, en je bent niet meer dichtbij.

Rust in vrede.

Mam wacht niet meer op je, de tijd zal de wonden helen.

Het kwart heeft je geschoren en losgelaten

te vroeg.

Er zijn minder mensen over, ik zie meer, nieuwe gebouwen staan ​​bij mijn huis.

En alleen morgen zal hetzelfde lijken als vandaag - gewoon,

een beetje eenzaam.

jij.

Refrein:

Ik wil dat deze stad een beetje helderder wordt.

Zodat de broer er altijd is, niet anders.

Zodat mensen leren echt lief te hebben.

En zodat morgen de mooiste dag van je leven is.

De geur van fabrieken, het gebruikelijke uiterlijk van de buitenwijken, lost op in rook, zoals mensen,

./././tatischeskij-artem-melodiya-goroda.html

Met wie, zo lijkt het, ik in het leven gelijke tred wilde houden op de weg die naar boven leidt.

Maar we zijn gevallen.

Straten gevuld met mensenmassa's.

Elk uur is er minder waarheid

er zijn er minder van ons over.

Koude boulevards bewaren de geheimen van deze stad, met steegjes en poorten.

Ik weet niet precies wat ik zoek en wat ik in de toekomst zal vinden, zoals ze zeggen: "De sterkste zal winnen!".

Ja.

God schiep de aarde in zeven dagen, maar helaas, in zeven minuten hebben we gedood wat...

wat duur was.

Ik ruik de lente en hoor de vogels zingen, alsof het een prachtige droom is, maar de spuit prikt in mijn aderen.

Het huis wordt een vreemde, we rennen naar nergens.

We zullen later vervagen.

En we zijn stil.

Refrein:

Ik wil dat deze stad een beetje helderder wordt.

Zodat de broer er altijd is, niet anders.

Zodat mensen leren echt lief te hebben.

En zodat morgen de mooiste dag van je leven is.