Лирикой - Артём Татищевский

Первый куплет:

Она нашла в объятиях безнадеги после пятнадцати верст,

Меня, ловившего остатки не рушимых грез,

В холодном округе с окраины нового города.

Я проникался атмосферой кварталов расколотых,

Мы жили бедно, но с любовью от отца и матери,

Что берегли меня и братика от неприятностей,

В итоге стали кем — то родителям спасибо.

За то, что подарили жизнь, тратя свои силы.

Когда — то каждого манили быта трясины,

И если б не писал об этом, сильно депрессивном.

Через года наверняка не забивал бы голову,

Все ощущал бы отдаленно, как-то по-другому,

Он же ???1 любимой работой, но без чувств робота,

Проще относился к трудностям и прочим хлопотам,

И если взять и отнять, может бросить, я умру,

Ведь лирика мой воздух.

Припев:

Моя старшая сестра,

Одинокая луна,

И богатство для души,

Пусть снаружи нищета.

Солнцем озаряешь ты,

Запыляешь от людей,

Убиваешь каждый день.

Для меня ты божий дар,

Из привычной ураган.

Сердце ранено, пожар

Ведь любовь это война.

От которой не бегут,

Я на веки твой Ра, вечный друг и враг.

С тобой всегда, за тобой в любые края.

С тобой всегда, за тобой в любые края.

Второй куплет:

Она предпочитает оставаться в тени,

В моей душе победа, предоставив место ценному,

В мозгу и в жилах первая, сдавив зачем-то подоплеку,

Раскинула всех по разные стороны.

Ритмы ворона, едят амбиции.

Я помню то как мы живей творили,

И настроение первых строг уже не подаришь, как раньше дарили.

Тебя на записи в третьем, 53`я школа Fest of DDK за долго до тленного соло,

Ее как и меня сильнее тянет к истокам,

В то время как пытаюсь треки издавать по срокам.

Спешу слепить дальними фарами трассу,

Не замечая барьера лечу с обрыва ассом,

И что бы делал, будь у меня другое прошлое,

Без этой музыки было бы все или в два раза ничтожней,

И если взять и отнять, может бросить я умру,

Она ведь мой воздух.

Припев:

Моя старшая сестра,

Одинокая луна,

И богатство для души,

Пусть снаружи нищета.

Солнцем озаряешь ты,

Запыляешь от людей,

Убиваешь каждый день.

Для меня ты божий дар,

Из привычной ураган.

Сердце ранено, пожар

Ведь любовь это война.

От которой не бегут,

Я на веки твой Ра, вечный друг и враг.

С тобой всегда, за тобой в любые края.

С тобой всегда, за тобой в любые края.

На вечно в моей памяти.

Eerste couplet:

Ze vond in de armen van hopeloosheid na vijftien mijl,

Ik, die de overblijfselen van onverwoestbare dromen opvangt,

In een koude wijk aan de rand van een nieuwe stad.

Ik was doordrenkt met de sfeer van de split quarters,

We leefden in armoede, maar met liefde van vader en moeder,

Dat hield mij en mijn broer uit de problemen,

Als gevolg hiervan werden we iemand - dankzij de ouders.

Voor het geven van leven door je kracht te verspillen.

Ooit werd iedereen aangetrokken door het leven van het moeras,

En als ik er niet over had geschreven, was het erg deprimerend.

Over een jaar had ik waarschijnlijk mijn hoofd niet gescoord,

Ik zou alles op afstand voelen, op de een of andere manier anders,

Hij is ??? 1 favoriet werk, maar zonder de gevoelens van een robot,

Het was gemakkelijker om met moeilijkheden en andere problemen om te gaan,

En als je neemt en weghaalt, misschien ophoudt, zal ik sterven,

De teksten zijn tenslotte mijn lucht.

Refrein:

Mijn oudere zus

eenzame maan,

En rijkdom voor de ziel,

Laat er buiten armoede zijn.

Jij schijnt met de zon

Je wordt stoffig van mensen

Je doodt elke dag.

Voor mij ben jij Gods geschenk

Van de gebruikelijke orkaan.

Hart is gewond, vuur

Liefde is tenslotte oorlog.

Waarvan ze niet rennen

Ik ben voor altijd je Ra, eeuwige vriend en vijand.

Altijd bij je, volg je naar elke plaats.

Altijd bij je, volg je naar elke plaats.

Tweede couplet:

Ze blijft liever in de schaduw

In mijn ziel is de overwinning, die plaats maakt voor het waardevolle,

In de hersenen en in de aderen, de eerste, die om de een of andere reden op de achtergrond drukt,

Iedereen in verschillende richtingen verspreid.

De ritmes van de kraai, eet ambitie.

Ik herinner me hoe we live werkten,

En je kunt de stemming van de eersten niet streng maken, zoals ze vroeger gaven.

Jij op de opname in het derde, 53ste schoolfeest van DDK lang voor de vergankelijke solo,

Zij voelt zich, net als ik, sterker aangetrokken tot de oorsprong,

Terwijl ik probeer tracks op tijd te publiceren.

Ik haast me om het spoor te verblinden met verre koplampen,

Zonder de barrière op te merken, vlieg ik van de klif,

En wat zou ik doen als ik een ander verleden had,

Zonder deze muziek zou alles twee keer zo onbeduidend zijn,

En als je neemt en wegneemt, sterf ik misschien,

Ze is mijn lucht.

Refrein:

Mijn oudere zus

eenzame maan,

En rijkdom voor de ziel,

Laat er buiten armoede zijn.

Jij schijnt met de zon

Je wordt stoffig van mensen

Je doodt elke dag.

Voor mij ben jij Gods geschenk

Van de gebruikelijke orkaan.

Hart is gewond, vuur

Liefde is tenslotte oorlog.

Waarvan ze niet rennen

Ik ben voor altijd je Ra, eeuwige vriend en vijand.

Altijd bij je, volg je naar elke plaats.

Altijd bij je, volg je naar elke plaats.

Voor altijd in mijn herinnering.