Куражи - Артём Татищевский

Я помню эти имена,

Эти моменты жизненные.

С посаженным голосом.

На низкой посадке.

Времени много, чтобы найти ту самую,

Послать нах*й рэп и друзей,

И под ее каблуком быть пай-мальчиком.

Вначале показаться плюшевым зайчиком.

Пообещать создать розовый мир для нее

И ее обычненьких папочки с мамочкой.

Но я не такой, не слишком наивный,

Да и вижу в тебе просто дуру,

Петляющую по аренам и пирамидам.

И больше всего на свете

В таких, как ты ненавижу блезирнечество.

Я заморачиваюсь попусту,

Депрессуху сбиваю то феном, то шмалью.

Прошлое жаль мне, жизнь — шалава.

Рад, что ушла.

Помню: ты когда-то ко мне вся пизд*тая шла, прям как в песне.

И мы трах*лись после Москвы у меня на хате, и было бы все в поряде,

Если б не твой поганый характер.

Я съеб*лся к Никольской, с тобой закусившись.

В кинотеатре закуролесил с ней.

Но все равно вернулся к тебе по глупости.

На отходах позвонил от Артура

И после этого мы еще месяц где-то еб*ли голову друг другу.

Потом я послал тебя нах*й, ты плакала.

Я начал гудеть на трубу Катюхе.

Я на месяц в депрессухе.

Как долбо*б за ней бегал, наизусть знал ее номер.

Опять два билета в кино, но понимаю, что она не мое.

Я пришел домой и удалил ее из контакта,

Забил х*й на этот соблазн.

Все это просто игра на спор — прекрасная.

Было 6 октября 2007 с шутками Светы.

Я верил в любовь, эта память осталась чиста.

Но с ней другой мои мечты не должны волновать никого,

Моя любовь к одной.

И пока ее нет, здесь перепих играет роль.

Не ищите себя в моих треках, это банальная лирика.

На сотню процентов, кто-то скажет: ху*та.

Здесь больше нет ни тебя, ни меня, осталась лишь пустота.

И песня о Ромео и Джульетте не цепляет так,

Как цепляют спиды разнюханные мною с биби.

Ik herinner me deze namen

Deze momenten zijn van levensbelang.

Met een geplante stem.

Op een lage overloop.

Er is veel tijd om die ene te vinden

Stuur verdomde rap en vrienden

En onder haar hakken om een ​​brave jongen te zijn.

In eerste instantie lijken ze op een pluche konijn.

Beloof een roze wereld voor haar te creëren

En haar gebruikelijke vaders en moeders.

Maar zo ben ik niet, niet te naïef,

Ja, en ik zie in jou gewoon een dwaas,

Slingerend door arena's en piramides.

En meer dan wat dan ook

Bij mensen zoals jij heb ik een hekel aan vlammen.

ik verspil mijn tijd

Ik elimineer depressie met een föhn, dan met een schmal.

Ik heb medelijden met het verleden, het leven is een slet.

Blij dat je bent vertrokken.

Ik weet het nog: je kwam ooit met je hele kut naar me toe, net als in het liedje.

En we neukten Moskou achterna in mijn hut, en alles zou in orde zijn,

Als het niet voor je smerige karakter is.

Ik ging naar Nikolskaya om een ​​hapje met je te eten.

In de bioscoop speelde hij trucjes met haar.

Maar toch kwam ik uit domheid bij je terug.

Op het afval belde ik van Arthur

En daarna hebben we elkaar nog een maand lang ergens de nek omgedraaid.

Toen stuurde ik je f*ck, je was aan het huilen.

Ik begon te toeteren op de Katyukha-pijp.

Ik ben een maand depressief.

Hoe dom rende hij haar achterna, kende haar nummer uit zijn hoofd.

Weer twee kaartjes voor de bioscoop, maar ik begrijp dat ze niet van mij is.

Ik kwam thuis en verwijderde haar contact,

Gek op deze verleiding.

Dit alles is slechts een gokspel - prachtig.

Het was 6 oktober 2007 met de grappen van Sveta.

Ik geloofde in de liefde, deze herinnering bleef puur.

Maar met haar nog een, mijn dromen zouden niemand moeten opwinden,

Mijn liefde voor een.

En terwijl ze weg is, speelt de fuck hier een rol.

Zoek niet zelf in mijn tracks, dit zijn banale teksten.

Honderd procent, zal iemand zeggen: hu * ta.

Er is niet langer jij of ik, alleen leegte blijft.

En het liedje over Romeo en Julia is niet zo pakkend,

Hoe de door mij opgesnoven snelheden met Bibi aanslaan.