Холода стали ближе - Артём Татищевский

Слишком много вещей, слишком много ненужных людей в маленьком мире моем,

я не верю никому.

Больше не услышу чудесное пение птиц, холод на улице в нестабильном районе,

упаду на корты.

Внутри меня героин, я подбираю рукой, вокруг порожняк, продажный город

И куча мусаров и барыг, всё будто бы миг.

Припев:

Холода стали ближе, я далеко от солнца и будет хватать нам здорового социума.

Вавилон разрушен, доверия нет, много слов, мало дел, снова мой друг погиб,

снова кто-то ушел.

Одиночество под видом сигареты поджег, стал чужим мой дом

И по проулкам дворов, спалилась с*чка любовь, красиво запускала кайф,

как на алую кровь.

Холода стали ближе, холода стали ближе, холода стали ближе, алую кровь.

Холода стали ближе, холода стали ближе, холода стали ближе, алую кровь…

Ветер вновь унес меня куда-то высоко, время остановилось и мне стало легко.

Я забыл, что есть боль, я ушел в никуда, пав на землю никем, лишь осколками

льда.

./././tatischeskij-artem-holoda-stali-blizhe.html

ДВЕ ВИДИМОСТИ НЕТ, ПРАВИЛЬНОСТИ НИХ** НЕТ, ЛЮБВИ НЕТ, СОВЕСТИ НЕТ

Тебя и меня тупо кидают на хэппи энд, не вижу красоты, по телевизору сказали о

новой войне.

Знакомые пи**ят обо мне, руку жмут улыбаясь, с другом намутили хмурый,

я не гоню.

Пошатывает, падаю, но снова иду, ах**еваю от людей, много затей

Инсинуация тут не котировалась никогда с моей стороны и если, как ты говоришь,

являяешься патриотом,

Тогда какого х** я не гордится этой страны, я вижу бога в ребенке,

мечтаю о дочери.

Жду постоянно когда же всё закончится, не нужно стирать мою память,

я не предатель

Вы поменяли человека создав богомать, методом тыка по клавишам, холод и ливень.

Ты остаешься по большему счету наивным дураком, в этом кукольном театре роли

сыграны, это конец игры.

Припев:

Холода стали ближе, я далеко от солнца и будет хватать нам здорового социума.

Вавилон разрушен, доверия нет, много слов, мало дел, снова мой друг погиб,

снова кто-то ушел.

Одиночество под видом сигареты поджег, стал чужим мой дом

И по проулкам дворов, спалилась с*чка любовь, красиво запускала кайф,

как на алую кровь.

Te veel dingen, te veel onnodige mensen in mijn kleine wereld,

ik geloof niemand.

Ik zal niet langer het prachtige gezang van vogels horen, de kou buiten in een onstabiele omgeving,

Ik zal voor de rechtbanken vallen.

Er zit heroïne in mij, ik pak het op met mijn hand, rond een lege, corrupte stad

En een stel musars en venters, alles lijkt een moment te zijn.

Refrein:

De kou is dichterbij gekomen, ik ben ver van de zon en we zullen genoeg hebben van een gezonde samenleving.

Babylon is vernietigd, er is geen vertrouwen, veel woorden, weinig daden, opnieuw stierf mijn vriend,

weer iemand weg.

Eenzaamheid onder het mom van een sigaret in brand, mijn huis werd een vreemdeling

En langs de steegjes van de werven, de teef liefde brandde, prachtig gelanceerd een buzz,

als scharlaken bloed.

De kou kwam dichterbij, de kou kwam dichterbij, de kou kwam dichterbij, scharlaken bloed.

De kou kwam dichterbij, de kou kwam dichterbij, de kou kwam dichterbij, scharlaken bloed...

De wind bracht me weer ergens hoog, de tijd stopte en ik voelde me licht.

Ik vergat dat er pijn is, ik ging nergens heen, viel op de grond met niemand, alleen fragmenten

ijs.

./././tatischeskij-artem-holoda-stali-blizhe.html

GEEN TWEE ZICHTBAARHEDEN, GEEN JUISTHEID**, GEEN LIEFDE, GEEN GEWETEN

Ze gooien jou en mij domweg op een happy end, ik zie geen schoonheid, zeiden ze op tv over

nieuwe oorlog.

Bekende pi ** yat over mij, schud mijn hand glimlachend, somber met een vriend,

Ik rijd niet.

Ik wankel, ik val, maar ik ga weer, ik neuk mensen, er zijn veel dingen

De insinuatie is hier nooit van mijn kant geciteerd, en als, zoals u zegt,

je bent een patriot

Waarom ben ik dan verdomme niet trots op dit land, ik zie God in een kind,

Ik droom over mijn dochter.

Ik wacht constant op wanneer alles zal eindigen, ik hoef mijn geheugen niet te wissen,

ik ben geen verrader

Je hebt een persoon veranderd door een Bohemian te maken, door op de toetsen te typen, kou en regen.

Je blijft over het algemeen een naïeve dwaas, in dit poppentheater van de rol

gespeeld, is het einde van het spel.

Refrein:

De kou is dichterbij gekomen, ik ben ver van de zon en we zullen genoeg hebben van een gezonde samenleving.

Babylon is vernietigd, er is geen vertrouwen, veel woorden, weinig daden, opnieuw stierf mijn vriend,

weer iemand weg.

Eenzaamheid onder het mom van een sigaret in brand, mijn huis werd een vreemdeling

En langs de steegjes van de werven, de teef liefde brandde, prachtig gelanceerd een buzz,

als scharlaken bloed.