Холод времён - Артём Татищевский

Кому из нам сегодня суждено подохнуть, втыкая под амфетаминами.

С кем будем спорить.

Кого будем слушать.

Кому будет верить.

Ведь каждый третий

готов за кусман отомстить.

Все пути ведут в тупик.

Я ищу выход, среди глухих старух и говорливых пыхов.

Продажных блядей, что отдаются за лавруху и тех кого помню-вас я не забуду.

В городе загружают все теже вагоны.

На проводах замерзают черные вороны.

Заныканые чеки шелестят, как листья.

Зима, минус 30, остались только принципы.

Мороз колит спицами.

Ночью мне не спится.

Я вижу то, что верх берет не вера а,

фикция.

Пылятся в моде, знаю, гнила моя провинция.

Гляди мамаша твой чилдрен давится

пицей.

Мы задыхаемся от своей бесполезности.

Забывая Бога, засыпаем на лестнице.

Пролетают месяца, выдыхая дым родной окрестности.

Вдыхаем запах холода чужой

местности.

./././tatischeskij-artem-holod-vremen.html

Голодно, да, нам тут голодно.

А х*ли тольку кричать о помощи, когда вся страна

продана.

Мой протест серым формам.

Ловлю бодряк, когда в пятерых без палева один косяк.

Кто боцает по криминалу, кто по колесам.

Кто по бабосам.

Кто-то спокойный,

кто-то борзый.

И так на родине живется уже больше века.

Крах бытия.

Вопрос: «Где ты?

Где я?»

За нас никто не молвит слово кроме нас самих.

Я знаю каково быть чужим среди

своих.

Меньше верю в дружбу, больше в предательство.

Тех, с кем рубил на части ноты

одиночества.

Больно, когда тебе разбивают счастье.

Приколько, когда на хате потрошим пластик

с Ростова.

Когда с делов шелестит налик.

Нормально, когда напарник зовет на парик.

Нигативно настроет по отношению к политике вашей фирмы: экономисты, менеджеры,

дураки мерчендайзеры Выкладывают однодневные товары, пирамида Маслова об*сана

массами.

Русский заменили на Ёу, а лица на гремассы.

И каждый до*борез зрелый может

рассказать типа:

Я bad Boy Hip-Hop?

руи выше бубу-бубу.

То что мы слышим не имеет значения.

Важно то, что мы видем, даже когда закрываем глаза.

Ей люди-вороны вы слышите

меня?

Приём, добро пожаловать сюда, в холод времен…

Wie van ons is voorbestemd om vandaag te sterven, onder amfetaminen.

Met wie gaan we ruzie maken?

Naar wie gaan we luisteren?

Wie wordt er geloofd.

Immers, elke derde

klaar om Kusman te wreken.

Alle paden leiden naar een doodlopende weg.

Ik zoek een uitweg, tussen dove oude vrouwen en spraakzame trekjes.

Corrupte hoeren die zichzelf voor laurier geven en degenen die ik me herinner, ik zal je niet vergeten.

In de stad worden allemaal dezelfde wagens geladen.

Zwarte kraaien bevriezen op de draden.

Zanykany ruiten ritselen als bladeren.

Winter, min 30, alleen principes bleven over.

Vorstprikken met breinaalden.

Ik kan 's nachts niet slapen.

Ik zie dat het niet het geloof is dat de overhand neemt,

fictie.

Stof verzamelend in de mode, ik weet dat mijn provincie verrot is.

Kijk mama je kinderen stikken

pizza.

We stikken van onze nutteloosheid.

God vergetend, vallen we op de trap in slaap.

De maanden vliegen voorbij en ademen de rook van de inheemse buurt uit.

We inhaleren de geur van andermans verkoudheid

terrein.

./././tatischeskij-artem-holod-vremen.html

Honger, ja, we hebben hier honger.

Waarom schreeuwt het in godsnaam gewoon om hulp als het hele land

verkocht.

Mijn protest tegen grijze vormen.

Ik vang vim, als er één joint op vijf is zonder reekalf.

Sommige vechten op misdaad, andere op wielen.

Wie volgens babos.

Iemand kalm

iemand is chagrijnig.

En dus leeft het al meer dan een eeuw in het thuisland.

De ineenstorting van het leven.

Vraag: Waar ben je?

Waar ik ben?"

Niemand spreekt een woord voor ons behalve wijzelf.

Ik weet hoe het is om een ​​vreemde te zijn tussen

hun eigen.

Ik geloof minder in vriendschap, meer in verraad.

Degenen met wie hij notities in stukjes hakte

eenzaamheid.

Het doet pijn als je geluk wordt verbroken.

Het is cool als we plastic op de hut smeren

van Rostov.

Als er geld uit de zaken ruist.

Het is normaal als een partner om een ​​pruik vraagt.

Stemt negatief af op het beleid van uw bedrijf: economen, managers,

Dwazen kooplieden Verspreid eendagsgoederen, Maslov's piramide ob * san

massa's.

De Rus werd vervangen door Yeow, en de gezichten met grimassen.

En elk tot * borez volwassen kan

vertel type:

Ben ik een bad boy hiphop?

rui boven bubu-bubu.

Wat we horen doet er niet toe.

Het gaat erom wat we zien, zelfs als we onze ogen sluiten.

Hey kraai mensen hoor je

mij?

Welkom, welkom hier in de kou der tijden...