Бра... - Артём Татищевский

— Как ты там, Бра?

— Ае…

Твоих песен смысл развеет ветер осколками надежды,

Острием по сердцу и солнцу твоему, что так тускло светит.

Шансы, обычные дела, обычные люди, полуживые тела,

Пытаясь выкарабкаться наружу через стены бытия.

Разбиваются, будто мечта твоя быть лучше, немного нужнее.

Ответишь — стало хуже, в людях больше зависти.

Среди них нет ни добра, ни предоставления радости,

«Только последний, слышишь, последний, друг,

За тебя до конца, во имя дружбы закроем глаза!»

«На заживших венах чьих-то рук, разбитых о стены.

Ради чего?

За каких друзей?

Жизнь всю отдать, до последней.

А он и не заметит, если отъедет.

Всё это просто мысли вслух.»

То, что ты видишь, это явь — огонек потух.

Если потеряемся, то нас не найдут,

Это замкнутый круг, паутина, история двух.

Я не могу видеть твою боль, когда ты куришь у окна,

Стараясь, чтобы на раны мои не попала соль.

Канули в омут, разогналилсь по полной в этот холод времен.

День за днем мелькают тысячи ненужных имен.

Разбитые надежды на жизнь и твои этажи отходят назад, приближая к семье.

Без мысли о войне и мести за то, что ты есть и остаешься рядом…

«Я говорю спасибо тебе.

Я говорю спасибо, Бра…

Возвращайся, братиш, я тебя жду, всё по-старому.

По возможности чем смогу — помогу.

Пока что проблемы решены.

Жду тебя, Бра.»

- Hoe gaat het met je, Bra?

- Ah...

De betekenis van je liedjes zal de wind verstrooien met fragmenten van hoop,

We zullen je hart en je zon, die zo zwak schijnt, scherpen.

Kansen, gewone dingen, gewone mensen, halfdode lichamen,

Proberen naar buiten te klimmen door de muren van het bestaan.

Ze breken, alsof je droom is om beter te worden, een beetje meer nodig.

Je zult antwoorden - het is erger geworden, er is meer jaloezie bij mensen.

Onder hen is er geen goed, geen voorziening van vreugde,

"Alleen de laatste, hoor je, de laatste, vriend,

Voor jou tot het einde, in naam van vriendschap, zullen we onze ogen sluiten!”

"Op de genezen aderen van iemands handen, gebroken tegen de muren.

Waarvoor?

Voor welke vrienden?

Geef je hele leven, tot het laatst.

En hij merkt het niet eens als hij weggaat.

Het is allemaal maar hardop denken."

Wat je ziet is de realiteit - het licht is uit.

Als we verdwalen, zullen ze ons niet vinden,

Dit is een vicieuze cirkel, een web, een verhaal van twee.

Ik kan je pijn niet zien als je bij het raam rookt

Ik probeer geen zout op mijn wonden te krijgen.

Ze zonken weg in een draaikolk, op volle snelheid versneld in deze koude tijden.

Dag na dag flitsen duizenden onnodige namen voorbij.

Verbroken hoop op leven en je vloeren nemen af, waardoor je dichter bij je familie komt.

Zonder de gedachte aan oorlog en wraak voor het feit dat je dichtbij bent en blijft...

"Ik zeg dank je.

Ik zeg dankjewel Bra...

Kom terug, broer, ik wacht op je, alles is hetzelfde.

Indien mogelijk zal ik helpen op welke manier ik kan.

Tot nu toe zijn de problemen opgelost.

Ik wacht op je, BH.