Блик - Артём Татищевский

Наш последний медляк, на балу потерявших себя.

Нужный нам яд, для километров от тебя до меня.

Тяжелом грузом на плечи иду вперёд,

Сжигая будто бумагу очередной тёплый весенний вечер.

Не надо на поводу быть — это лишь диходемия добра и зла,

Бога и дьявола тень.

Мы с тобой давно не те уже не Ева, не Адам.

Искры потухли, когда тебя в чужие руки отдал,

Душа любви лишь 21 грамм разрухи

и памяти наших фотокат в прошлом красивой реальности

Лишь бликом по комнате пробегая ощущаю твоё, другим улыбки доставляя.

Припев:

Ты шагами ребенка в наш старый дом.

Бликом верной жены бредешь, оставив печаль за окном.

Время нас раскидало, всему свой срок.

Я тебе не отвечу никогда: «Я не смог.»

Нас никогда не заменят той привлекательной копией, что ярче чем оригинал.

притворилась фобией на радости 1000 душ, вновь потеряв равновесие,

Хлынули ливнем на город, смыв позитив песен и версий тупым лезвием

Смелостью зевса по рукам судьбы Химеры выжавший в дальнейшем кесаревом.

Музыка слов — геометрия.

Нас давно развязали: «Спеши, беги богом торговли гермеса,

Другие руки и деньги любят тебя такой, какая ты стала.

Других дорог королева, нового ложе и замка.

Одни такие, как он — квартира, фирма, карьера.

Другие по подъездам — шмаляют белый по венам.

Кому какие расклады — людей по-меньше, чем мыслей,

Эскалация ненависти желает быть выше.

И, если мне с тебя сносило крышу,

То сейчас, лишь по комнате светом мелькаешь еле слышно.

Припев:

Ты шагами ребенка в наш старый дом.

Бликом верной жены бредешь, оставив печаль за окном.

Время нас раскидало, всему свой срок.

Я тебе не отвечу никогда: «Я не смог.»

Я так хотел тобой жить, а не, мелькая, слайдами.

Тонуть в рутине неделями, что давно уж разгаданы.

Нету тайн, только ежедневно прайм-тайм,

Море поверх минуса, ибо не разменять эмоции на бонусы.

Я еду дальше передо мной трассы и полосы, оборваная связь,

Меньше эффектов, на голос меньше вопросов,

Занавес.

пустота.

Всё просто я выключаю — темнота.

Припев:

Ты шагами ребенка в наш старый дом.

Бликом верной жены бредешь, оставив печаль за окном.

Время нас раскидало, всему свой срок.

Я тебе не отвечу никогда: «Я не смог.»

Ты шагами ребенка в наш старый дом.

Бликом верной жены бредешь, оставив печаль за окном.

Время нас раскидало, всему свой срок.

Я тебе не отвечу никогда: «Я не смог.»

Onze laatste lingerie, die zichzelf verloor op het bal.

Het gif dat we nodig hebben, kilometers van jou naar mij.

Met een zware last op mijn schouders ga ik vooruit,

Brandend als papier weer een warme lenteavond.

Het is niet nodig om af en toe te zijn - dit is slechts een dichodemie van goed en kwaad,

God en de schaduw van de duivel.

Jij en ik zijn al heel lang niet meer hetzelfde, Eva niet, Adam niet.

De vonken gingen uit toen ik je in verkeerde handen gaf,

De ziel van liefde is slechts 21 gram verwoesting

en de herinnering aan onze foto's in het verleden van een prachtige werkelijkheid

Ik voel alleen de jouwe als ik door de kamer ren en anderen een glimlach bezorg.

Refrein:

Je bent de stappen van een kind naar ons oude huis.

Je dwaalt rond met de blik van een trouwe vrouw en laat verdriet buiten het raam.

De tijd heeft ons verstrooid, alles heeft zijn tijd.

Ik zal je nooit antwoorden: "Ik zou het niet kunnen."

We zullen nooit worden vervangen door dat aantrekkelijke exemplaar dat helderder is dan het origineel.

deed zich voor als een fobie voor de vreugde van 1000 zielen, verloor haar evenwicht weer,

Regen stroomde neer op de stad en spoelde het positieve van liedjes en versies weg met een bot mes

Door de moed van Zeus, door het lot van Chimera, overleefde hij nog een keizersnede.

De muziek van woorden is geometrie.

We waren lang geleden losgemaakt: "Schiet op, gerund door de god van de handel Hermes,

Andere handen en geld houden van je zoals je bent.

Andere wegen de koningin, een nieuw bed en een kasteel.

Sommigen houden van hem - een appartement, een bedrijf, een carrière.

Anderen op de veranda's - knalwit door de aderen.

Wat maakt het uit - minder mensen dan gedachten,

De escalatie van haat wil hoger.

En als ik van je weggeblazen werd,

Nu nog nauwelijks hoorbaar flikkerend licht door de kamer.

Refrein:

Je bent de stappen van een kind naar ons oude huis.

Je dwaalt rond met de blik van een trouwe vrouw en laat verdriet buiten het raam.

De tijd heeft ons verstrooid, alles heeft zijn tijd.

Ik zal je nooit antwoorden: "Ik zou het niet kunnen."

Ik wilde zo graag met je leven, en niet, flikkerende, dia's.

Wekenlang verdrinken in een routine die al lang ontrafeld is.

Er zijn geen geheimen, alleen dagelijkse prime time,

De zee staat bovenop de min, want emoties kun je niet inwisselen voor bonussen.

Ik rij verder voor me zijn wegen en rijstroken, een verbroken verbinding,

Minder effecten, minder vragen per stem,

Het gordijn.

leegte.

Ik zet gewoon alles uit - duisternis.

Refrein:

Je bent de stappen van een kind naar ons oude huis.

Je dwaalt rond met de blik van een trouwe vrouw en laat verdriet buiten het raam.

De tijd heeft ons verstrooid, alles heeft zijn tijd.

Ik zal je nooit antwoorden: "Ik zou het niet kunnen."

Je bent de stappen van een kind naar ons oude huis.

Je dwaalt rond met de blik van een trouwe vrouw en laat verdriet buiten het raam.

De tijd heeft ons verstrooid, alles heeft zijn tijd.

Ik zal je nooit antwoorden: "Ik zou het niet kunnen."