У той зимы непрошенной. - Артур

У той зимы непрошенной, у ласковой весны,

Просила ты, хорошая, глоток земной любви.

А я просил у осени июньского тепла,

То, что с годами бросили — а ты взять не смогла.

Листву накроет инеем седой зимы рука

И небо наше синее закроют облака,

Но той зимой непрошенной, с дыханием губ твоих,

Разделишь ты, хорошая, то чувство на двоих.

У той зимы непрошенной, у ласковой весны,

Просила ты, хорошая, глоток земной любви.

Door die ongevraagde winter, door zachte lente,

Je vroeg, goed, een slokje aardse liefde.

En ik vroeg de herfst om juni-warmte,

Dat wat in de loop der jaren werd verlaten - maar je kon het niet aan.

De hand zal het gebladerte bedekken met rijp van een grijze winter

En onze blauwe lucht zal bedekt zijn met wolken,

Maar die ongevraagde winter, met de adem van je lippen,

Jij, beste, deelt dat gevoel in tweeën.

Door die ongevraagde winter, door zachte lente,

Je vroeg, goed, een slokje aardse liefde.