Как жаль - Артур

Что-то изменилось в мире этом, что-то стало в нем чужим.

Замели метели тайны лета и пути-дороги к ним.

Снова обрело границы небо, под ногами вновь земля,

Что-то изменилось в мире этом и скрывать уже нельзя.

Припев:

Это мы виноваты, мы,

Не услышали смех зимы

Это мы поменяли даль

На печаль, как жаль.

Это мы виноваты, мы,

Но сейчас, на краю беды,

Может быть, посмотрев назад

Мы найдем, что беде сказать.

И тогда метели тайны лета не успеют остудить,

И границы вновь раздвинет небо, разве так не может быть?

Неужели все ушло, бесследно и дороги нет назад?

Неужели мы поверим в это и чужими сможем стать?

Припев:

Это мы виноваты, мы,

Не услышали смех зимы

Это мы поменяли даль

На печаль, как жаль.

Это мы виноваты, мы,

Но сейчас, на краю беды,

Может быть, посмотрев назад

Мы найдем, что беде сказать.

Er is iets veranderd in deze wereld, er is iets vreemds in geworden.

De sneeuwstormen overspoelden de geheimen van de zomer en de paden-wegen naar hen toe.

De lucht vond weer zijn grenzen, de aarde weer onder de voet,

Er is iets veranderd in deze wereld en het is niet meer te verbergen.

Refrein:

Wij zijn de schuldigen, wij

Hoorde het gelach van de winter niet

Wij waren het die de afstand veranderden

Helaas, wat jammer.

Wij zijn de schuldigen, wij

Maar nu, op de rand van de problemen,

Misschien terugkijkend

We zullen iets vinden om te zeggen.

En dan hebben de sneeuwstormen van de geheimen van de zomer geen tijd om af te koelen,

En de lucht zal weer de grenzen verleggen, nietwaar?

Is alles spoorloos verdwenen en is er geen weg terug?

Kunnen we hier echt in geloven en vreemden kunnen worden?

Refrein:

Wij zijn de schuldigen, wij

Hoorde het gelach van de winter niet

Wij waren het die de afstand veranderden

Helaas, wat jammer.

Wij zijn de schuldigen, wij

Maar nu, op de rand van de problemen,

Misschien terugkijkend

We zullen iets vinden om te zeggen.