3000 (con Ikah) - Artes, Ikah

Respiran todos, se cae la luna

Y es todo lo que hay

Queda tan solo, la extensa duna

Que es todo lo que hay

Piso las cenizas de ciudades destruidas por el fuego

Mi huella queda igual que yo me quedo

Disparo mi mirada hacia ese humo en lo que queda de edificio

El sacrificio pienso un mal indicio

Todos los que vagan son heridos

Disparos en el aire son sonidos, y veo lo sucedido

El fin de nuestra estirpe por el odio, por dinero o por envidia

Casualmente me muero en la desidia

De no querer, solo estar en cuerpo y alma con el caos

Mueren en su blues mientras se esconden agachaos

Silban los balines y los cines son trincheras

Que a partir de ahora ya nunca creerán en la ficción

Existe solo acción

El gris de las paredes en las calles no se torna por color

Los cuerpos dan olor

Y mientras alguien danza su locura y solo piensa en qué es mejor

Yo escupo sangre sobre sangre

Pierdo los sentidos por el hambre, lluvias de calambre

Y rayos de los postes que hacen llamadas perdidas

Que nadie esperará en el otro lado de la línea

Respiran todos, se cae la luna

Y es todo lo que hay

Queda tan solo, la extensa duna

Que es todo lo que hay

Son los enemigos de lo ajeno

Luchan por tu hambre y su terreno

En este gris infierno

Ya no existe el sol y lo veneran los que creen en el futuro

Aunque es un triste augurio

No hay respuesta a la llamada del grito

Mercenarios se arrepienten y lloran por su delito

Huele a democracia mutilada

Los reyes ni respiran

Duermen para siempre en la neblina

Cae en ese enero que promete ser el último

Hace más austero el sentimiento hacia algo puro

Son últimas gotas de esa lluvia radioactiva

Sobre caras que lloraban esa pérdida nefasta

Cuesta transmitir que todo es tan oscuro y tenue

Que mañana no se sabe si estaremos, grito ¡basta!

Todos siguen ese caos

La noche no me ayuda a comprender lo que ha pasa’o

Solo polvorientos rostros miran hacia a’lante

Burlan esqueletos de vehículos volcados ardientes

Ya no niños que lloren, solo hay hombres

Caer en el 3000 y ven el fin desde este borde

Respiran todos, se cae la luna

Y es todo lo que hay

Queda tan solo, la extensa duna

Que es todo lo que hay

Hay gritos conscientes

Hay miedos latentes

Hay poco humano entre tanta gente

Y caen supervivientes

Hijos de padres que no nacieron

Que se creyeron ser reyes

Desde su propio agujero

Nos arrancamos la vida a tiras

Nos deslizamos por esta mentira

Dueños de un nada, el presente

Nos extirpamos el alma consciente

Respiran todos, se cae la luna

Y es todo lo que hay

Queda tan solo, la extensa duna

Que es todo lo que hay

Iedereen ademt, de maan valt

En het is alles wat er is

Alleen het uitgestrekte duin blijft over

Wat is er allemaal

Ik betreed de as van door vuur verwoeste steden

Mijn voetafdruk blijft hetzelfde als ik blijf

Ik richt mijn blik op die rook in wat er nog over is van het gebouw

Het offer vind ik een slecht teken

Allen die dwalen, zijn gewond

Geweerschoten in de lucht zijn geluiden en ik zie wat er is gebeurd

Het einde van ons geslacht voor haat, voor geld of voor afgunst

Ik sterf terloops in luiheid

Als je dat niet wilt, wees dan lichaam en ziel met de chaos

Ze sterven in hun neerslachtigheid terwijl ze zich ineengedoken verstoppen

Het Balinese fluitje en de bioscopen zijn loopgraven

Dat ze vanaf nu nooit meer in fictie zullen geloven

Er is alleen actie

Het grijs van de muren in de straten verandert niet op kleur

lichamen ruiken

En terwijl iemand zijn waanzin danst en alleen maar nadenkt over wat beter is

Ik spuug bloed op bloed

Ik verlies mijn zintuigen van de honger, krampachtige regens

En bliksem vanaf de palen die gemiste oproepen plaatsen

Dat niemand aan de andere kant van de lijn wacht

Iedereen ademt, de maan valt

En het is alles wat er is

Alleen het uitgestrekte duin blijft over

Wat is er allemaal

Zij zijn de vijanden van de alien

Ze vechten voor jouw honger en hun land

In deze grijze hel

De zon bestaat niet meer en wordt vereerd door degenen die in de toekomst geloven

Hoewel het een triest voorteken is

Er komt geen antwoord op de roep van de schreeuw

Huurlingen hebben berouw en huilen om hun misdaad

Het ruikt naar verminkte democratie

Koningen ademen niet eens

Ze slapen voor altijd in de nevel

Het valt in die januari die belooft de laatste te zijn

Het maakt het gevoel naar iets puurs soberder

Het zijn de laatste druppels van die radioactieve neerslag

Over gezichten die rouwden om dat verschrikkelijke verlies

Het is moeilijk over te brengen dat alles zo donker en schemerig is

Dat het morgen niet bekend is of we er zullen zijn, roep ik genoeg!

Iedereen volgt die chaos

De nacht helpt me niet te begrijpen wat er is gebeurd

Alleen stoffige gezichten kijken vooruit

Spot brandende gekantelde voertuigskeletten

Geen huilende kinderen meer, er zijn alleen mannen

Val in de 3000 en zie het einde vanaf deze rand

Iedereen ademt, de maan valt

En het is alles wat er is

Alleen het uitgestrekte duin blijft over

Wat is er allemaal

Er zijn bewuste kreten

Er zijn latente angsten

Er is weinig menselijk onder zoveel mensen

En overlevenden vallen

Kinderen van ouders die niet geboren zijn

die dachten dat ze koningen waren

Uit zijn eigen gat

We scheuren ons leven aan flarden

We glijden deze leugen af

Eigenaren van een niets, het heden

We hebben onze bewuste ziel weggesneden

Iedereen ademt, de maan valt

En het is alles wat er is

Alleen het uitgestrekte duin blijft over

Wat is er allemaal