Позвизд - Арктида

Между небом и землёю

Ветров диких мчится стая,

А за этой стаей дикой

Мчит ветров седой погонщик,

Мчит ветров седой погонщик:

Кто со мной поспорить смеет?

Себе равных я не знаю

С моей силою великой.

Сила и мощь,

День или ночь.

Те, кто ждал тепла и света,

В страхе убегают прочь.

Ливни, бури, ветры!

То в бой идут мои войска.

Моя победа так близка.

Я битвою живу одной,

Чтоб в пыль втоптать небес покой.

Штормом, бурей, ливнем!

Я вновь на землю ниспущусь,

Я молнией с небес сорвусь,

Рассыплюсь тысячами искр.

Я непогода, я Позвизд.

Я свиреп и беспощаден

В битве за свои владенья.

Там, где правят тьма и ветер,

Гибнет солнца ясный свет,

Темнее ночи там рассвет.

Ясный день со мной не сладит,

Не введёт меня в смятенье,

Его взор так чист и светел.

Слышишь меня,

Гибель моя?

Смерть моя недолго длится,

Вскоре вновь восстану я.

Ливни, бури, ветры!

То в бой идут мои войска.

Моя победа так близка.

Я битвою живу одной,

Чтоб в пыль втоптать небес покой.

Штормом, бурей, ливнем!

Я вновь на землю ниспущусь,

Я молнией с небес сорвусь,

Рассыплюсь тысячами искр.

Я непогода, я Позвизд.

Он воспитан бурей был и это не забыл, швыряя с неба ветры.

Гром расколет небеса, и запоёт гроза в честь пораженья света.

Ливни, бури, ветры!

То в бой идут мои войска.

Моя победа так близка.

Я битвою живу одной,

Чтоб в пыль втоптать небес покой.

Штормом, бурей, ливнем!

Я вновь на землю ниспущусь,

Я молнией с небес сорвусь,

Рассыплюсь тысячами искр.

Я непогода, я Позвизд.

Tussen hemel en aarde

Een zwerm wilde winden raast,

En achter deze kudde wilde

De grijsharige chauffeur raast door de wind,

De grijsharige chauffeur raast door de wind:

Wie durft met mij in discussie te gaan?

Ik ken mijn gelijken niet

Met mijn grote kracht.

Sterkte en kracht

Dag of nacht.

Zij die wachtten op warmte en licht,

Ze rennen bang weg.

Stortbuien, stormen, wind!

Dan gaan mijn troepen ten strijde.

Mijn overwinning is zo dichtbij.

Ik leef alleen in de strijd

Om de vrede van de hemel tot stof te vertrappen.

Storm, storm, stortbui!

Ik zal weer naar de grond afdalen

Ik zal vallen als de bliksem uit de hemel

Ik zal verstrooien met duizenden vonken.

Ik ben slecht weer, ik ben Pozvizd.

Ik ben fel en meedogenloos

In de strijd om hun bezittingen.

Waar duisternis en wind heersen

Het heldere licht van de zon sterft,

Donkerder dan de nacht is er dageraad.

Een heldere dag zal mij niet aankunnen,

Zal me niet in verwarring brengen

Zijn ogen zijn zo helder en helder.

Hoor je me,

Mijn dood?

Mijn dood duurt niet lang

Binnenkort zal ik weer opstaan.

Stortbuien, stormen, wind!

Dan gaan mijn troepen ten strijde.

Mijn overwinning is zo dichtbij.

Ik leef alleen in de strijd

Om de vrede van de hemel tot stof te vertrappen.

Storm, storm, stortbui!

Ik zal weer naar de grond afdalen

Ik zal vallen als de bliksem uit de hemel

Ik zal verstrooien met duizenden vonken.

Ik ben slecht weer, ik ben Pozvizd.

Hij werd grootgebracht door een storm en vergat het niet, terwijl hij wind uit de lucht gooide.

Donder zal de hemel splijten, en een onweersbui zal zingen ter ere van de nederlaag van het licht.

Stortbuien, stormen, wind!

Dan gaan mijn troepen ten strijde.

Mijn overwinning is zo dichtbij.

Ik leef alleen in de strijd

Om de vrede van de hemel tot stof te vertrappen.

Storm, storm, stortbui!

Ik zal weer naar de grond afdalen

Ik zal vallen als de bliksem uit de hemel

Ik zal verstrooien met duizenden vonken.

Ik ben slecht weer, ik ben Pozvizd.