Память - Арктида

Лунный свет освещает поле.

Я один памятью закован.

Я пытаюсь вспомнить вечность и услышать шёпот трав

И стон камней.

Приоткрой, время, свои тайны.

Расскажи мне о своей печали.

Я срываюсь в бесконечность и лечу навстречу

Памяти своей.

Вот я на поле, на поле боя бьюсь, точно бог, как герой.

Голый по пояс, конь подо мною, злость и отвага со мной.

Солнце садится, но тьмы не страшится войско Великой Руси.

Мы будем драться, мы будем биться, пощады у нас не проси.

О... я не забыл,

о тех, кто там был.

Да, это было, бремя не смыла, кровь моя — мой проводник.

Память проснулась, злость встрепенулась, в вечность мой разум проник.

Вспомни со мною павших героев, но пролетают года.

Рядом со мною на поле боя... нет, не забыть никогда.

О... я не забыл,

о тех, кто там был.

Да, я помню о них, о тех братьях родных, ещё помню, как я погибал.

От стрелы и меча эту боль и печаль после смерти в себе сберегал.

Да, я помню ту боль, и мороз, и огонь, ты попробуй всё вспомнить со мной.

Я рождаюсь для битв, кто меня обвинит, только ветер — скиталец степной... скиталец степной.

Вот снова сеча, с памятью встреча, это со мной навсегда.

Уж близок вечер — ночи предтеча, да снег вокруг и пурга.

Рвутся снаряды... Вражьи отряды... Слышится грозный набат.

К чёрту награды и к чёрту засады, я здесь, я Русский солдат.

О... я не забыл,

о тех, кто там был.

Да, я помню о них, о тех братьях родных, ещё помню, как я погибал.

От стрелы и меча эту боль и печаль после смерти в себе сберегал.

Да, я помню ту боль, и мороз, и огонь, ты попробуй всё вспомнить со мной.

Я рождаюсь для битв, кто меня обвинит, только ветер — скиталец степной... скиталец степной.

О... я не забыл,

о тех, кто там был.

Да, я помню о них, о тех братьях родных, ещё помню, как я погибал.

От стрелы и меча эту боль и печаль после смерти в себе сберегал.

Да, я помню ту боль, и мороз, и огонь, ты попробуй всё вспомнить со мной.

Я рождаюсь для битв, кто меня обвинит, только ветер — скиталец степной... скиталец степной.

Да, я помню о них, о тех братьях родных, ещё помню, как я погибал.

От стрелы и меча эту боль и печаль после смерти в себе сберегал.

Да, я помню ту боль, и мороз, и огонь, ты попробуй всё вспомнить со мной.

Я рождаюсь для битв, кто меня обвинит, только ветер — скиталец степной...

Maanlicht verlicht het veld.

Ik ben alleen in het geheugen.

Ik probeer me de eeuwigheid te herinneren en het gefluister van kruiden te horen

En een kreun van stenen.

Onthul, tijd, uw geheimen.

Vertel me over je verdriet.

Ik breek in het oneindige en vlieg naar

Mijn geheugen.

Hier ben ik op het veld, vechtend op het slagveld, als een god, als een held.

Naakt tot aan het middel, een paard onder mij, woede en moed met mij.

De zon gaat onder, maar het leger van Groot-Rusland is niet bang voor duisternis.

We zullen vechten, we zullen vechten, vraag ons niet om genade.

Oh... ik ben het niet vergeten

over degenen die er waren.

Ja, dat was het, de last spoelde niet weg, mijn bloed is mijn gids.

De herinnering ontwaakte, woede begon, mijn geest drong door tot in de eeuwigheid.

Denk met mij aan de gevallen helden, maar de jaren vliegen voorbij.

Naast mij op het slagveld... nee, nooit vergeten.

Oh... ik ben het niet vergeten

over degenen die er waren.

Ja, ik herinner me over hen, over die broers, ik herinner me nog hoe ik stierf.

Van een pijl en een zwaard redde deze pijn en verdriet na de dood in hemzelf.

Ja, ik herinner me die pijn, en vorst, en vuur, je probeert je alles met mij te herinneren.

Ik ben geboren voor veldslagen, wie zal mij de schuld geven, alleen de wind is een zwerver van de steppe ... een zwerver van de steppe.

Hier nogmaals, snijden, ontmoeting met het geheugen, dit is voor altijd bij mij.

De avond is al dichtbij - de voorloper van de nacht, maar de sneeuw en de sneeuwstorm.

De granaten ontploffen... Vijandelijke detachementen... Er klinkt een dreigend alarm.

Naar de hel met onderscheidingen en naar de hel met hinderlagen, ik ben hier, ik ben een Russische soldaat.

Oh... ik ben het niet vergeten

over degenen die er waren.

Ja, ik herinner me over hen, over die broers, ik herinner me nog hoe ik stierf.

Van een pijl en een zwaard redde deze pijn en verdriet na de dood in hemzelf.

Ja, ik herinner me die pijn, en vorst, en vuur, je probeert je alles met mij te herinneren.

Ik ben geboren voor veldslagen, wie zal mij de schuld geven, alleen de wind is een zwerver van de steppe ... een zwerver van de steppe.

Oh... ik ben het niet vergeten

over degenen die er waren.

Ja, ik herinner me over hen, over die broers, ik herinner me nog hoe ik stierf.

Van een pijl en een zwaard redde deze pijn en verdriet na de dood in hemzelf.

Ja, ik herinner me die pijn, en vorst, en vuur, je probeert je alles met mij te herinneren.

Ik ben geboren voor veldslagen, wie zal mij de schuld geven, alleen de wind is een zwerver van de steppe ... een zwerver van de steppe.

Ja, ik herinner me over hen, over die broers, ik herinner me nog hoe ik stierf.

Van een pijl en een zwaard redde deze pijn en verdriet na de dood in hemzelf.

Ja, ik herinner me die pijn, en vorst, en vuur, je probeert je alles met mij te herinneren.

Ik ben geboren voor gevechten, wie zal mij de schuld geven, alleen de wind is een zwerver van de steppe...