Tormenta - Arkano

Letra de «Tormenta»

(Creo que acerté con cada error

Creo que acerté con cada error)

Tengo retratos envueltos en lana

De gratos recuerdos que no volverán

De muertes cercanas, de vidas lejanas

De Aída, de Sara, de Carla, de Larz

De guerra en tu cama y café en el rabal

De abrazos sin ganas y beso en el Prat

De cuantas palabras lanzamos al aire pensando que siempre tendrían su lugar

De Nuria avanzando y mirando hacia atrás

De Bea gritando en su propia ciudad

Quizás invocando a estos versos que apuntan al beso que nunca me quiso robar

De Lara bailando por Óscar Esplá

Acaba sus pasos en busca de paz

Ahora como mucho la llamo borracho pidiendo descanso a mi fuerza vital

Que me parta un rayo, que me parta un rayo

Que me parta un ra-ra, si dejas de ser mi tormenta

Si dejas de ser mi tormenta

Que me parta un rayo, que me parta un rayo

Que me parta un ra-ra, si dejas de ser mi tormenta

Si dejas de ser mi tormenta

Viajé a su planeta para explorar

Las fuerzas secretas de su gravedad

Pero Ana Paola voló en Panamá

No nos quedaba guión para más

Caricia en el centro y enfado en San Blas

Cristina lloraba intentando cambiar

Miraba a mi cara confusa pintando una raya en la mesa buscando escapar

María pedía tenerme detrás, Diana delante para conversar

Pero la distancia más que espacial

Se hacía evidente en el plano mental

Miro al pasado y me veo diciendo pronto volveré a verte

Ahora soy un suicida escribiendo cartas de amor a la muerte

(Creo que acerté con cada error

Pues ninguna explosión nace sin previa reacción

Creo que acerté con cada error

Pues todo universo nace de otro anterior)

Que me parta un rayo, que me parta un rayo

Que me parta un ra-ra, si dejas de ser mi tormenta

Si dejas de ser mi tormenta

Que me parta un rayo, que me parta un rayo

Que me parta un ra-ra, si dejas de ser mi tormenta

Si dejas de ser mi tormenta

"Storm" tekst

(Ik denk dat ik elke fout goed heb

Ik denk dat ik elke fout goed heb)

Ik heb portretten gewikkeld in wol

Aan prettige herinneringen die niet meer terug komen

Van bijna-sterfgevallen, van verre levens

Van Aida, van Sara, van Carla, van Larz

Van oorlog in je bed en koffie in de rabal

Van knuffels zonder verlangen en kusjes in de Prat

Van hoeveel woorden we in de lucht gooien, denkend dat ze altijd hun plaats zouden hebben

De Nuria vooruit en terugkijkend

De Bea schreeuwend in haar eigen stad

Misschien door deze verzen op te roepen die verwijzen naar de kus die nooit van me wilde stelen

De Lara dansen door Óscar Esplá

Beëindig uw stappen op zoek naar vrede

Nu noem ik haar hoogstens dronken en vraag mijn levenskracht om te rusten

Bliksem treft mij, bliksem treft mij

Dat ik een ra-ra heb gedeeld, als je niet langer mijn storm bent

Als je stopt met mijn storm te zijn

Bliksem treft mij, bliksem treft mij

Dat ik een ra-ra heb gedeeld, als je niet langer mijn storm bent

Als je stopt met mijn storm te zijn

Ik reisde naar je planeet om te verkennen

De geheime krachten van je zwaartekracht

Maar Ana Paola vloog in Panama

We hadden geen script meer voor meer

Liefkozing in het centrum en woede in San Blas

Cristina huilde terwijl ze probeerde te veranderen

Hij keek naar mijn verwarde gezicht en trok een lijn op de tafel om te ontsnappen

María vroeg om mij achter me te hebben, Diana vooraan om te praten

Maar de afstand meer dan ruimtelijk

Het was duidelijk op mentaal vlak

Ik kijk naar het verleden en ik zie mezelf zeggen dat ik je binnenkort weer zal zien

Nu ben ik een zelfmoord die liefdesbrieven aan de dood schrijft

(Ik denk dat ik elke fout goed heb

Welnu, geen explosie wordt geboren zonder een eerdere reactie

Ik denk dat ik gelijk had met elke fout

Welnu, elk universum is geboren uit een ander vorig universum)

Bliksem treft mij, bliksem treft mij

Dat ik een ra-ra heb gedeeld, als je niet langer mijn storm bent

Als je stopt met mijn storm te zijn

Bliksem treft mij, bliksem treft mij

Dat ik een ra-ra heb gedeeld, als je niet langer mijn storm bent

Als je stopt met mijn storm te zijn