Potevi fare di più - Arisa

Lasciarsi adesso non fa più male, non è importante

Cosa ci importa di quello che può dire la gente

L’abbiamo fatto oramai non so più quante volte

Te lo ricordi anche tu

Ci sono troppi rancori che ci fanno star male

Mi sono messa in disparte, sola col mio dolore

Dove c’era dell’acqua, oggi solo vapore

Potevamo fare di più

A che serve cercare se non vuoi più trovare

A che serve volare se puoi solo cadere

A che serve dormire se non hai da sognare

Nella notte il silenzio fa troppo rumore

A che serve una rosa quando è piena di spine

Torno a casa e fa festa solamente il mio cane

Ora i nostri i percorsi sono pieni di mine

Sto annegando, ma tu non mi tendi la mano

A che serve un cammino senz’avere una meta

Dare colpa al destino che ci taglia la strada

Non importa se sono vestita o son nuda

Se da sopra il divano più niente ti schioda

A che serve truccarmi se nemmeno mi guardi

Ero dentro i tuoi occhi, ma tu non lo ricordi

Noi di spalle nel letto, più soli e bugiardi

Ti addormenti vicino e ti svegli lontano

Mi mancheranno i sorrisi che da un po' non vedevo

Ti chiamerò qualche volta senza avere un motivo

Racconterò, a chi mi chiede, che sto bene da sola

Questo farai anche tu

Cancellerò foto e video dal mio cellulare

Solo per non vederti né sentirti parlare

Ne avrò piena la testa e spazio sulla memoria

E chissà quanto tempo io ti amerò ancora

A che serve una rosa quando è piena di spine

Torno a casa e fa festa solamente il mio cane

Ora i nostri i percorsi sono pieni di mine

Sto annegando, ma tu non mi tendi la mano

A che serve un cammino senz’avere una meta

Dare colpa al destino che ci taglia la strada

Non importa se sono vestita o son nuda

Se da sopra il divano più niente ti schioda

A che serve truccarmi se nemmeno mi guardi

Ero dentro i tuoi occhi, ma tu non lo ricordi

Noi di spalle nel letto, più soli e bugiardi

Ti addormenti vicino e ti svegli lontano

A che serve morire se ogni giorno mi uccidi

Dallo specchio ti vedo, mentre piango tu ridi

È tutto quello che è stato, oramai non ci credi

Potevi fare di più

Nu uit elkaar gaan doet geen pijn meer, het is niet belangrijk

Wat kan het ons schelen wat mensen zeggen?

We hebben het inmiddels gedaan, ik weet niet hoe vaak

Jij herinnert het je ook nog

Er zijn te veel wrok waardoor we ons slecht voelen

Ik stond opzij, alleen met mijn pijn

Waar water was, vandaag alleen stoom

We hadden meer kunnen doen

Wat heb je aan zoeken als je niet meer wilt vinden?

Wat heb je aan vliegen als je alleen maar kunt vallen?

Wat heb je aan slapen als je niet hoeft te dromen?

In de nacht maakt de stilte te veel lawaai

Wat heb je aan een roos als hij vol doornen is?

Ik kom thuis en alleen mijn hond is aan het feesten

Nu zijn onze paden vol mijnen

Ik verdrink, maar je steekt je hand niet uit

Wat heb je aan een reis zonder een doel te hebben?

Geef de schuld aan het lot dat ons een weg baant

Het maakt niet uit of ik gekleed of naakt ben

Als van boven de bank niets je zal breken

Wat heeft het voor zin om make-up te dragen als je niet eens naar me kijkt

Ik was in je ogen, maar je herinnert het je niet meer

We draaien onze rug naar het bed, meer eenzaam en leugenaars

Je valt dichtbij in slaap en wordt ver weg wakker

Ik zal de glimlach missen die ik al een tijdje niet heb gezien

Ik bel je wel eens zonder reden

Ik zal iedereen die me vraagt ​​vertellen dat ik het prima alleen doe

Dit ga jij ook doen

Ik zal foto's en video's van mijn mobiel verwijderen

Gewoon om je niet te zien of horen praten

Ik heb mijn hoofd vol en geheugenruimte

En wie weet hoe lang ik nog van je zal houden

Wat heb je aan een roos als hij vol doornen is?

Ik kom thuis en alleen mijn hond is aan het feesten

Nu zijn onze paden vol mijnen

Ik verdrink, maar je steekt je hand niet uit

Wat heb je aan een reis zonder een doel te hebben?

Geef de schuld aan het lot dat ons een weg baant

Het maakt niet uit of ik gekleed of naakt ben

Als van boven de bank niets je zal breken

Wat heeft het voor zin om make-up te dragen als je niet eens naar me kijkt

Ik was in je ogen, maar je herinnert het je niet meer

We draaien onze rug naar het bed, meer eenzaam en leugenaars

Je valt dichtbij in slaap en wordt ver weg wakker

Wat heb je aan doodgaan als je me elke dag doodt?

Vanuit de spiegel zie ik je, terwijl ik huil, lach je

Dat was alles, je gelooft het nu niet meer

Je had meer kunnen doen