Any Given Day (Strangers Like Me) - Arch / Matheos

Looking through stained windows

Blue and out of my asylum

The keeper of the key has lost the way

And locked the doors behind him

Beyond these walls and hallowed halls

There shines a new horizon

Draw the blinds, 'cause in my mind

I am a rock, I am an island

Enter the asylum, sanctuary waits

Through the gates of salvation

Never giving, never living

The keeper’s pleased to own you

There is always hell to pay

So on your knees and pray

Cause it’s any given, any given day

Bleeding through the windowpane

A purgatory rain is drowning me in sorrow

Will it wash away the pain?

Words before me answer not

And yet forever trying

I’d give my life, the life I live

To live like I was finally dying

Listen to the wind blow, something’s in the air:

There’s a bad moon rising

Keep denying, keep on hiding here

In this house of the setting sun

Counting one by one all my numbered days

And it’s any given, unforgiven

Insurrection, resurrection, any live long day

Halo of empathy, shine for all, but you deny me

Hate, rage, fear, they are here

Shaking like a wounded animal

Kept alive behind each door the keeper opens

Is a haunting memory

Whispers in the dead of night

The shadows of the liars…

They have come for me

Halo of empathy, shine for all, but you deny me

Hate, rage, fear, they are here

Shaking like a wounded animal

Please, Heaven, rain on me

Wash away my disease

Halo of empathy shine on me:

I believe, shine on me

Release ten-fold this stranglehold

And I’ll be free to live

Like I was finally dying

Burning the asylum, embers through the air

Through the gates of damnation

Rising from the ashes

Nothing’s going to keep me here

No one can ever own you

Nor should you ever dare

Embrace the fear of any given, be forgiven

Insurrection, resurrection, any given day…

And when it’s said and done

Dance with fate begun

Battles lost and won, hold on, hold on

The May queen turns the key

Unlocks a secret diary

Words bleed endlessly: how long, how long?

And in a twisted mind

Truth and lies are intertwined

Like a puppet on a string

I bring the Keeper back to life

The world I believe breeds strangers like me

Mortal asylums that shelter the disease

Wandering without aim, our devices shift the blame:

A death grip on a trigger, a plea of the insane

Resonance of sympathy, frequencies disharmony

Reversing my polarity turns beauty into ugly

Distorted bandwidth in our mind

Unravels wave lengths undefined

Relentless and malign, cycling over and over

Hold, hold on, you’re just a heartbeat away

Hold, hold on to any given day

Door glas-in-loodramen kijken

Blauw en uit mijn asiel

De sleutelbewaarder is de weg kwijt

En deed de deuren achter hem op slot

Voorbij deze muren en heilige zalen

Er schijnt een nieuwe horizon

Trek de jaloezieën, want in mijn gedachten

Ik ben een rots, ik ben een eiland

Ga het gesticht binnen, heiligdom wacht

Door de poorten van redding

Nooit geven, nooit leven

De keeper is blij om jou te bezitten

Er is altijd een hel om te betalen

Dus op je knieën en bid

Want het is een gegeven, een willekeurige dag

Bloeden door de ruit

Een vagevuur regen verdrinkt me in verdriet

Zal het de pijn wegspoelen?

Woorden voor mij antwoord niet

En toch voor altijd proberen

Ik zou mijn leven geven, het leven dat ik leef

Om te leven alsof ik eindelijk doodging

Luister naar de wind, er hangt iets in de lucht:

Er komt een slechte maan op

Blijf ontkennen, blijf je hier verstoppen

In dit huis van de ondergaande zon

Al mijn genummerde dagen één voor één tellen

En het is een gegeven, niet vergeven

Opstand, opstanding, elke levende lange dag

Halo van empathie, glans voor iedereen, maar je ontkent mij

Haat, woede, angst, ze zijn er

Schudden als een gewond dier

In leven gehouden achter elke deur die de keeper opent

Is een beklijvende herinnering?

Gefluister in het holst van de nacht

De schaduwen van de leugenaars...

Ze zijn voor mij gekomen

Halo van empathie, glans voor iedereen, maar je ontkent mij

Haat, woede, angst, ze zijn er

Schudden als een gewond dier

Alsjeblieft, hemel, regen op mij

Was mijn ziekte weg

Halo van empathie schijnt op mij:

Ik geloof, schijn op mij

Laat deze wurggreep tienvoudig los

En ik zal vrij zijn om te leven

Alsof ik eindelijk dood ging

Het asiel verbranden, sintels door de lucht

Door de poorten van verdoemenis

Herrijzen uit de as

Niets zal me hier houden

Niemand kan jou ooit bezitten

Je zou ook nooit moeten durven

Omarm de angst van een gegeven, wees vergeven

Opstand, opstanding, elke willekeurige dag...

En als het gezegd en gedaan is

Dans met het lot begonnen

Gevechten verloren en gewonnen, wacht even, wacht even

De meikoningin draait de sleutel om

Ontgrendelt een geheim dagboek

Woorden bloeden eindeloos: hoe lang, hoe lang?

En met een verwarde geest

Waarheid en leugens zijn met elkaar verweven

Als een marionet aan een touwtje

Ik breng de Hoeder weer tot leven

De wereld waarvan ik geloof dat ze vreemden zoals ik voortbrengt

Sterfelijke gestichten die de ziekte onderdak bieden

Dwalend zonder doel, verschuiven onze apparaten de schuld:

Een dodelijke greep op een trigger, een pleidooi van de krankzinnigen

Resonantie van sympathie, frequentie disharmonie

Als ik mijn polariteit omdraai, wordt schoonheid lelijk

Vervormde bandbreedte in onze geest

Ontrafelt golflengten undefined

Meedogenloos en kwaadaardig, keer op keer fietsen

Wacht even, je bent slechts een hartslag verwijderd

Wacht, wacht tot een willekeurige dag