Ferry Me Over - Andy M. Stewart

I was forced to wander because that I was poor

And to leave the hills of Caledonia seemed more than I could endure

And when that I was travellin oh what thought came to my mind

That I had never seen her beauty til she was far behind

Ferry me over, ferry me there

To leave the hills of Caledonia, is more than the heart can bear

When lost in distant days gone bywhere the simple joys I’d know

The foreign winds cried «Caledonia it’s time you were goin home»

So I will find the tallest ship that’s ever faced the foam

And I will sail to Caledonia for Caledonia’s my home

cho Ferry me over, ferry me there

To leave the hills of Caledonia, is more than the heart can bear

By some friend or neighbor’s side where the fires of love burn bright

With songs and stories I’ll share my adventurin' until the mornin light

And should some young man ask of me «Is it brave or wise to roam»

I’d bid him range the wide world over the better to know his own home

I was forced to wander because that I was poor

And to leave the hills of Caledonia seemed more than I could endure

And when that I was travellin' oh what thought came to my mind

That I had never seen her beauty til she was far behind

Ik moest dwalen omdat ik arm was

En om de heuvels van Caledonië te verlaten leek meer dan ik kon verdragen

En toen ik aan het reizen was, oh welke gedachte kwam er in me op

Dat ik haar schoonheid nog nooit had gezien tot ze ver achter was

Breng me over, breng me daarheen

De heuvels van Caledonië verlaten, is meer dan het hart kan verdragen

Toen ik verdwaald was in vervlogen tijden waar de eenvoudige geneugten waren die ik zou kennen

De vreemde winden riepen "Caledonië, het is tijd dat je naar huis gaat"

Dus ik zal het hoogste schip vinden dat ooit in het schuim heeft gestaan

En ik zal naar Caledonia varen voor Caledonia's my home

cho Veer me over, breng me daarheen

De heuvels van Caledonië verlaten, is meer dan het hart kan verdragen

Aan de zijde van een vriend of buurman waar de vuren van liefde helder branden

Met liedjes en verhalen deel ik mijn avontuur tot het ochtendgloren

En als een jonge man aan mij vraagt ​​«Is het moedig of verstandig om rond te dwalen»

Ik zou hem de wijde wereld aanbieden om zijn eigen huis beter te leren kennen

Ik moest dwalen omdat ik arm was

En om de heuvels van Caledonië te verlaten leek meer dan ik kon verdragen

En toen ik op reis was, oh welke gedachte kwam er in me op?

Dat ik haar schoonheid nog nooit had gezien tot ze ver achter was