Rosa y Manuel - Andres Suarez

Tu nombre es una planta

Que hay delante del portal

Aún lo recuerdo

El nombre de la calle

Se parece al del mantel

Pero al revés

La playa que hay a un lado

Debería contar algo

Que hicimos de jóvenes

Te veo tan bien

Supongo me miras extraño

Por no hacer de rey de este palacio

No conocer el reino

Pues ayer tuvieron que irme a recoger

A una casa arruinada

Creo que vio nacer a alguien

Y hoy te juro no sé quien es

A veces alguien llora mientras duermo

Y Rosa aprieta el pecho contra el tallo

Y Rosa se marchita en un papel

Que se encontró limpiando

Entre caricias y recuerdo

Que firmaba Jo Manuel:

Recuerda tu que puedes

Recuerda tú que puedes

Y ella le enseña las fotografías

Y él le pregunta ¿este niño quién es?

Y si Manuel se nubla ella lo abriga

Y hasta olvida que ayer le enseño a comer

Y el niño de la foto ya ni asoma

Cansado que vivir no es responder

Y rosa que aun se arregla cada tarde

Le asegura mañana sabrás volver

Al hogar que hicimos juntos media vida

Y en el sueño habla Manuel:

Amor se te olvide la pena

Cuando un día me duerma

Y se acabe el dolor

Y te hablaré de todo

No olvidare los pasos

Bailando en el salón

Te pediré perdón por olvidarme

De nuestra fecha amor

Y me vestiré solo

Y correré hasta el parque

Donde un niño en la tarde

Conmigo se enfadó

Por no devolver el beso el abrazo

Que llorando me dio

Amor

Y cuidarás los rosales

Que planté antes del viaje

Les cantaras por mi cualquier canción

Amor

Y volveré cualquier tarde

Para con migo llevarte

Y no recordarte tanto

Corazón adiós

je naam is een plant

Wat staat er voor het portaal?

Ik herinner het me nog

de naam van de straat

Het lijkt op die op het tafelkleed

maar andersom

Het strand ernaast

ik moet iets vertellen

Wat deden we toen we jong waren?

ik zie je zo goed

Ik denk dat je me vreemd aankijkt

Voor het niet zijn van de koning van dit paleis

Het koninkrijk niet kennen

Nou, gisteren moesten ze me ophalen

naar een verwoest huis

Ik denk dat hij iemand zag geboren worden

En vandaag zweer ik dat ik niet weet wie hij is

Soms huilt iemand in mijn slaap

En Rosa drukt haar borst tegen de stengel

En Rosa verdort op een stuk papier

schoonmaak gevonden

Tussen liefkozingen en herinneringen

Wat Jo Manuel tekende:

Onthoud dat je het kunt

onthoud dat je het kunt

En ze laat hem de foto's zien

En hij vraagt ​​hem, wie is deze jongen?

En als Manuel bewolkt wordt, beschermt ze hem

En hij vergeet zelfs dat ik hem gisteren leerde eten

En de jongen op de foto laat zich niet eens zien

Moe dat het leven niet reageert

En roos die nog elke middag klaar staat

Ik verzeker je dat je morgen weet hoe je terug moet komen

Naar het huis dat we samen een half leven hebben gemaakt

En in de droom spreekt Manuel:

Liefs, je vergeet de pijn

Als ik op een dag in slaap val

En de pijn is voorbij

En ik zal je alles vertellen

Ik zal de stappen niet vergeten

Dansen in de zaal

Het spijt me dat ik me ben vergeten

van onze date liefde

En ik kleed mezelf aan

En ik ren naar het park

Waar een kind in de middag

Hij werd boos op mij

Voor het niet teruggeven van de kus de knuffel

dat huilen gaf me

Liefde

En jij zorgt voor de rozenstruiken

Wat ik voor de reis heb geplant

Je zult elk liedje voor me zingen

Liefde

En ik kom elke middag terug

Om je mee te nemen

En ik herinner me je niet zo veel

vaarwel hart