Benijo - Andres Suarez

Apuró el paso para que no llegara la noche

Y poder enseñarme la playa

Apuró el paso

Nos cayó el vaso y rompió salpicándole flores

En su pelo tallado el verano

Apuré el vaso

Y tengo miedo de encontrarte

Y no aguantar las ganas de tirarte al suelo

Volver a romperte la falda

Luego tejer un mantel

Entre mi boca y su pecho

Llenar de sal los pliegues de su espalda

La vi bañarse una vez y me sacó los colores

La vi desnuda y lloré (lloró conmigo la noche)

Bailé con ella después, como buen enamorado

'Cántame algo' y canté lo que ella quiso y los barcos

Fugaron para volver a dejarme tirado en un puerto

Su acento era milagro, el viento

Rizándole en silencio la piel

A la arena pegada y los besos

Siguientes fueron 'hoy quédate'

Y me quedé parado en el tiempo

Y nos siguió la madera

Prendimos fuego al hostal

Te entretuve con la orquesta disfrazados de dos más

Nos declaramos culpables

De la subida del mar

Desafinamos canciones

Se nos prohibía llorar

Hoy te he vuelto a recordar

Hoy te he vuelto a recordar

De qué me sirve esperarte si me entra el sueño y no hay más

Que un circo triste y cobarde que no quiere regresar

Te veo en cada gaviota aunque no sepa si hay mar

Detrás de cada pareja no tengo con quien bailar

Desnúdate que hay tormenta y llueve por no llorar

Juré contar nuestra historia, nunca decir la verdad

Te llevaste mi memoria.

Juraste no regresar

Te veo en cada gaviota

Juré contar nuestra historia y hoy te he vuelto a recordar

Hoy te he vuelto a recordar

Hij versnelde zijn pas zodat de nacht niet zou komen

En mij het strand kunnen laten zien

Hij versnelde zijn pas

We lieten het glas vallen en het brak, spattende bloemen

In haar haar gesneden de zomer

Ik dronk het glas leeg

En ik ben bang om je te ontmoeten

En niet tegen de drang om jezelf op de grond te werpen

breek je rok weer

Weef dan een tafelkleed

Tussen mijn mond en haar borst

Vul de plooien van je rug met zout

Ik zag haar een keer een bad nemen en ze bracht mijn kleuren naar voren

Ik zag haar naakt en ik huilde (ze huilde met mij die nacht)

Ik heb daarna met haar gedanst, als een goede minnaar

'Zing me iets' en ik zong wat ze wilde en de boten

Ze zijn ontsnapt om terug te keren om me achter te laten in een haven

Zijn accent was een wonder, de wind

Haar huid in stilte krullen

Naar het vastzittende zand en de kussen

Volgende waren 'blijf vandaag'

En ik werd op tijd gestopt

En het hout volgde ons

We hebben het hostel in brand gestoken

Ik vermaakte je met het orkest vermomd als twee anderen

We pleiten schuldig

van de opkomst van de zee

We stemmen liedjes af

We mochten niet huilen

Vandaag heb ik je weer herinnerd

Vandaag heb ik je weer herinnerd

Wat heeft het voor zin om op je te wachten als ik in slaap val en er is niets meer?

Dat een triest en laf circus dat niet wil terugkeren

Ik zie je in elke zeemeeuw, ook al weet ik niet of er een zee is

Achter elk stel heb ik niemand om mee te dansen

Kleed je uit want er is een storm en het regent om niet te huilen

Ik heb gezworen ons verhaal te vertellen, vertel nooit de waarheid

Je hebt mijn geheugen gestolen.

Je hebt gezworen niet terug te keren

Ik zie je in elke zeemeeuw

Ik heb gezworen ons verhaal te vertellen en vandaag heb ik je weer herinnerd

Vandaag heb ik je weer herinnerd