Aún Te Recuerdo - Andres Suarez

Aún te recuerdo…

Con la palma de tu mano en mi jardín

Con la voz de mi piano en tu reloj

Con tu acento acariciándome el amor…

Aún te recuerdo…

Goteando notas de felicidad

Con tu mala suerte y mi ropa interior

Con las ganas de parar el ascensor…

Te recuerdo como un niño en día de reyes sin tambor

Como olas de una playa en mes de abril

Escribiéndote en la arena «ven a ver»

Te recuerdo como un preso recordando libertad

Con la duda de si has olvidado ya

Entre el llanto de los ruidos de ciudad

Hay un niño en el mercado que me mira con tus ojos

Ya no sé si por momentos eres tú

Llega tarde el colectivo y me entretengo con el guiño

Del volar equivocado de un avión

Con sus alas, soñándome ya con ellas

Esquivando nubes, desnudarte como lo hice ayer

Que, antes de que pise tierra, tiembles de temor

Sabiendo la locura que en tus labios fui a beber

No me atrevo a abrir los ojos

Pues te juro que hace un rato

Fue tu voz la que escuché, casi gritando

Y, de no ser tu rostro, acabaría con todo:

Con los ríos, las cosechas, los mares, la poesía…

Nadie va a hacerme reír si no es tu risa

Ik herinner me jou nog…

Met de palm van je hand in mijn tuin

Met de stem van mijn piano op jouw horloge

Met jouw accent mijn liefde strelend...

Ik herinner me jou nog…

druipende tonen van geluk

Met jouw pech en mijn ondergoed

Met de wens om de lift te stoppen...

Ik herinner me je als een kind op Driekoningen zonder trommel

Als golven van een strand in april

Schrijven in het zand "kom en zie"

Ik herinner me je als een gevangene die zich de vrijheid herinnert

Met de twijfel of je het al vergeten bent

Onder de kreten van de geluiden van de stad

Er is een kind op de markt dat me met jouw ogen aankijkt

Ik weet niet of jij het soms bent

De bus komt laat aan en ik vermaak me met de knipoog

Van de verkeerde vlucht van een vliegtuig

Met hun vleugels, al dromend van hen

Ontwijk wolken, ga naakt zoals ik gisteren deed

Dat, voordat ik op het land stap, je beeft van angst

De waanzin kennende die ik op je lippen ging drinken

Ik durf mijn ogen niet te openen

Nou ik zweer het was een tijdje geleden

Het was jouw stem die ik hoorde, bijna schreeuwend

En als ik je gezicht niet was, zou ik er een einde aan maken:

Met rivieren, gewassen, zeeën, poëzie...

Niemand zal me aan het lachen maken als het niet jouw lach is