Sors de ma tête - Amir

On s’est pris une vague de trop

On a fait tanguer le bateau

On met les voiles

J’suis parti, j’avais les yeux mouillés

Dans le bonheur, je t’ai vu nager

Moineau naufragé sans escale

Les paradis artificiels et tous les pseudo septièmes-ciels

J’ai tous voulu les traverser pour me sentir bercé par l’amour éternel

Que l’on n’a pas su se donner

Mon cœur est encore étonné

Mais je n’oublie rien de tes mains, de ta voix, de tes pas

Sors de ma tête

De ma peau, sors

J’suis plus qu’un corps

Au bord de l’eau

Sors de ma tête

J’essaye encore

Mais j’suis moins fort

Que ton écho

Et je t’appelle, je t’appelle, je t’appelle

Je t’appelle, je t"appelle, je t’appelle

J’ai versé une larme de trop

J’ai failli noyer mon égo

Ça m’est égal

Pour tous les jolis mots que tu voulais

Y a rien à faire, je suis rouillé

J’ai trop de clous sous mes écailles

Les paradis artificiels ont la couleur du septième ciel

Mais quand la douleur nous noircit, on finit indécis, si loin de l’essentiel

Que l’on n’a pas su se donner

Ou qu’on n’a pas su pardonner

Mes ailes se brisent et me disent que tu t’es envolée

Sors de ma tête

De ma peau, sors

J’suis plus qu’un corps

Au bord de l’eau

Sors de ma tête

J’essaye encore

Mais j’suis moins fort

Que ton écho

Et je t"appelle, je t’appelle, je t’appelle

Je t’appelle, je t’appelle, je t’appelle

Ton écho

Qui m'écorche sous l'écorce

Je m’efforce de l’oublier

Ton écho

N’a même plus de mot

Sors de ma tête

De ma peau, sors

J’suis plus qu’un corps

Au bord de l’eau

Sors de ma tête

J’essaye encore

Mais j’suis moins fort

Que ton écho

Et je t’appelle, je t’appelle, je t’appelle

Je t’appelle, je t’appelle, je t’appelle

#Amk

We hebben een golf te veel gevangen

We wiegden de boot

We zetten koers

Ik ging weg, mijn ogen waren nat

Van geluk zag ik je zwemmen

Mus schipbreuk non-stop

De kunstmatige paradijzen en alle pseudo-zevende hemelen

Ik heb ze allemaal willen oversteken om me gewiegd te voelen in eeuwige liefde

Dat we niet wisten hoe we onszelf moesten geven

Mijn hart is nog steeds verbaasd

Maar ik vergeet je handen, je stem, je stappen niet

Ga uit mijn hoofd

Ga uit mijn vel

Ik ben meer dan een lichaam

Aan de waterkant

Ga uit mijn hoofd

ik probeer het opnieuw

Maar ik ben minder sterk

dat jouw echo

En ik bel je, ik bel je, ik bel je

Ik bel je, ik bel je, ik bel je

Ik heb een traan te veel gelaten

Ik verdronk bijna mijn ego

kan me niet schelen

Voor alle mooie woorden die je wilde

Er is niets te doen, ik ben roestig

Ik heb te veel nagels onder mijn weegschaal

Kunstmatige paradijzen zijn de kleur van de zevende hemel

Maar wanneer de pijn ons verduistert, eindigen we onbeslist, zo ver van het essentiële

Dat we niet wisten hoe we onszelf moesten geven

Of dat we niet hebben kunnen vergeven

Mijn vleugels breken en vertellen me dat je bent weggevlogen

Ga uit mijn hoofd

Ga uit mijn vel

Ik ben meer dan een lichaam

Aan de waterkant

Ga uit mijn hoofd

ik probeer het opnieuw

Maar ik ben minder sterk

dat jouw echo

En ik bel je, ik bel je, ik bel je

Ik bel je, ik bel je, ik bel je

jouw echo

Wie krabt mij onder de schors

Ik probeer het te vergeten

jouw echo

Heeft niet eens een woord

Ga uit mijn hoofd

Ga uit mijn vel

Ik ben meer dan een lichaam

Aan de waterkant

Ga uit mijn hoofd

ik probeer het opnieuw

Maar ik ben minder sterk

dat jouw echo

En ik bel je, ik bel je, ik bel je

Ik bel je, ik bel je, ik bel je

#amk