Il était une femme - Amir

Elle le porte comme un roi

À bout de cœur

Elle le berce de chaleur

Quand il fait froid

Aussi simplement qu’elle respire

Elle le comprend et c’est comme ça

C’est dans le lit de ses bras qu’il dit tout bas

Parfois sans voix

Elle dessine des illusions

Quand la joie s’en va

Avec patience et passion

Parfois sans toi

J’me sens triste comme une main de pianiste

Qui aurait paumé son envie de jouer

Faut croire que sans toi j’suis pas doué

Il était une femme

Il était une femme

Elle a toujours un sourire

Et quelques rêves

Pour que dans les moments les pires

Il se relève

Quand le jour décline, elle dépose sur sa joue

Sa magie, ses mots doux

L’amour qui le fera tenir parmi les fous

Parmi les loups

Tu me guides comme un berger

Noyé de tout

Mais tu m’apprends à nager

Sans toi, j’avoue

J’me sens triste comme l'œil sans l’iris

J’ai peur de passer à côté

De la vie et de ses beautés

Il était une femme

Il était une femme

Ze draagt ​​het als een koning

Aan het einde van mijn hart

Ze wiegt hem met warmte

Wanneer het koud is

Zo eenvoudig als ze ademt

Ze snapt het en zo is het

Het is in het bed van zijn armen dat hij fluistert

Soms sprakeloos

Ze tekent illusies

Als de vreugde weg is

Met geduld en passie

Soms zonder jou

Ik voel me verdrietig als de hand van een pianist

Wie zou zijn verlangen om te spelen hebben verloren?

Moet geloven dat ik zonder jou niet begaafd ben

Hij was een vrouw

Hij was een vrouw

Ze heeft altijd een glimlach

En sommige dromen

Zodat in de slechtste tijden

Hij staat op

Als de dag verstrijkt, ligt ze op haar wang

Haar magie, haar lieve woorden

De liefde die hem onder de dwazen zal houden

Tussen de wolven

Je leidt me als een herder

verdronken

Maar jij leert me zwemmen

Zonder jou, beken ik

Ik voel me verdrietig als het oog zonder de iris

Ik ben bang om te missen

Van het leven en zijn schoonheden

Hij was een vrouw

Hij was een vrouw