Boréale aurore - Amir

On s’est arrêtés une seconde après que la beauté

Se noie dans la masse

On est arrivés juste après que l’humanité

S’abîme et se lasse

Nos nuits se démènent, on ne sait plus où elles nous mènent

Peut-être vers le Nord, lumière d’une boréale aurore

Dis-moi, faut-il descendre de l’Arche?

Alors que le monde est en marche

Sur une route à grande vitesse, sans cesse

Dis-moi, que va-t-on laisser comme trace?

Juste une empreinte sur la glace

Tandis que le froid nous blesse, sans cesse

On s’est habillés du drap de la modernité

Est-ce que c’est une chance?

Les forêts brûlées qui finissent en bout de papier

Pour écrire l’errance

Nos jours se déchirent entre vérité et désir

Aveuglés au milieu des cristaux d’espoir dans les yeux

Dis-moi, faut-il descendre de l’Arche?

Alors que le monde est en marche

Sur une route à grande vitesse, sans cesse

Dis-moi, que va-t-on laisser comme trace?

Juste une empreinte sur la glace

Tandis que le froid nous blesse, sans cesse

Nos nuits se démènent, on ne sait plus où elles nous mènent

L’envie, l’envie nous enchaine sur l’autel des jours de peine

Et je cherche en vain le Nord et je cherche en vain le Nord

Lumière d’une boréale aurore, lumière d’une boréale aurore

Lumière d’une boréale aurore

Dis-moi, faut-il descendre de l’Arche?

Alors que le monde est en marche

Sur une route à grande vitesse, sans cesse

Dis-moi, que va-t-on laisser comme trace?

Juste une empreinte sur la glace

Tandis que le froid nous blesse, sans cesse

We stopten een seconde na de schoonheid?

Verdrinkt in de massa

We kwamen net na de mensheid

Raakt beschadigd en vermoeid

Onze nachten worstelen, we weten niet waar ze ons heen leiden

Misschien naar het noorden, licht van een aurora borealis

Zeg me, moet ik van de Ark af?

Terwijl de wereld aan staat

Op een hogesnelheidsweg, eindeloos

Vertel me, wat gaan we als een spoor achterlaten?

Gewoon een voetafdruk op het ijs

Terwijl de kou ons pijn doet, eindeloos

We kleedden ons in de kleding van de moderniteit

Is het geluk?

De verbrande bossen die eindigen in stukjes papier

zwervend schrijven

Onze dagen worden verscheurd tussen waarheid en verlangen

Verblind te midden van kristallen van hoop in hun ogen

Zeg me, moet ik van de Ark af?

Terwijl de wereld aan staat

Op een hogesnelheidsweg, eindeloos

Vertel me, wat gaan we als een spoor achterlaten?

Gewoon een voetafdruk op het ijs

Terwijl de kou ons pijn doet, eindeloos

Onze nachten worstelen, we weten niet waar ze ons heen leiden

Afgunst, afgunst ketent ons aan het altaar van ontbering

En ik zoek tevergeefs naar het noorden en ik zoek tevergeefs naar het noorden

Licht van een aurora borealis, licht van een aurora borealis

Licht van een aurora borealis

Zeg me, moet ik van de Ark af?

Terwijl de wereld aan staat

Op een hogesnelheidsweg, eindeloos

Vertel me, wat gaan we als een spoor achterlaten?

Gewoon een voetafdruk op het ijs

Terwijl de kou ons pijn doet, eindeloos