House Of Ghosts - Alphaville

I’m stuck in the house that once belonged to you

I’m stuck in the house, lost without myself

I’m stuck in the house, don’t know where I’m goin' to

I’m stuck in the house, dust upon the shelf

The pale moon’s standing still, frozen on the ridge

The stars tiptoe to their ancestral places

The books on the wall dream ominous dreams

And armies of shadows are walking off their pages

I’m stuck in the house that once belonged to you

I’m stuck in the house, lost without myself

I’m stuck in the house, don’t know where I’m goin' to

I’m stuck in the house, dust upon the shelf

The names and numbers grow meaningless in my mind,

Patterns desintegrate on the black surface of night

And since the moon arose, she swallowed all memories

Insatiable hunger she bears that never will cease

I’m stuck in the house…

I’m stuck in the house

I’m stuck in the house

I’m stuck in the house…

I’m goin' now, there’s nothing left to do

The door closes behind me, the moon had her fill too

The night turns itself over into a newborn day

The key’s under the doormat for the next who comes to stay…

He’s stuck in the house that once belonged to you

Stuck in the house, lost without himself

He’s stuck in the house, don’t know what he will do

He’s stuck in the house, dust upon the shelf

Stuck in the house

Stuck in the house (the names and numbers)

That once belonged to you (patterns desintegrate)

Stuck in the house (on the black surface of night) (And since the moon arose)

He’s stuck in the house (she swallowed all memories)

Don’t know what he will do (insatiable hunger she bears)

He’s stuck in the house, that never will cease…

Always, always (stuck in the house) —

And I wonder, leaving from there

Was always so sad

(Always…)

Ik zit vast in het huis dat ooit van jou was

Ik zit vast in het huis, verloren zonder mezelf

Ik zit vast in het huis, weet niet waar ik heen ga

Ik zit vast in het huis, stof op de plank

De bleke maan staat stil, bevroren op de bergkam

De sterren lopen op hun tenen naar hun voorouderlijke plaatsen

De boeken aan de muur dromen onheilspellende dromen

En legers van schaduwen lopen van hun pagina's

Ik zit vast in het huis dat ooit van jou was

Ik zit vast in het huis, verloren zonder mezelf

Ik zit vast in het huis, weet niet waar ik heen ga

Ik zit vast in het huis, stof op de plank

De namen en nummers worden betekenisloos in mijn gedachten,

Patronen vallen uiteen op het zwarte oppervlak van de nacht

En sinds de maan opkwam, slikte ze alle herinneringen in

Onverzadigbare honger die ze draagt ​​die nooit zal ophouden

Ik zit vast in het huis...

Ik zit vast in het huis

Ik zit vast in het huis

Ik zit vast in het huis...

Ik ga nu, er is niets meer te doen

De deur gaat achter me dicht, de maan had haar ook vol

De nacht verandert zichzelf in een pasgeboren dag

De sleutel ligt onder de deurmat voor de volgende die komt logeren...

Hij zit vast in het huis dat ooit van jou was

Vast in huis, verloren zonder zichzelf

Hij zit vast in het huis, weet niet wat hij zal doen

Hij zit vast in het huis, stof op de plank

Vast in huis

Vast in huis (de namen en nummers)

Dat was ooit van jou (patronen desintegreren)

Vast in het huis (op het zwarte oppervlak van de nacht) (En sinds de maan opkwam)

Hij zit vast in het huis (ze slikte alle herinneringen in)

Weet niet wat hij zal doen (onverzadigbare honger die ze verdraagt)

Hij zit vast in het huis, dat zal nooit ophouden...

Altijd, altijd (vast in huis) —

En ik vraag me af, vanaf daar vertrekken

Was altijd zo verdrietig

(Altijd…)