Земля - Алиса

Я начинаю путь, возможно в их котлах уже кипит смола,

Возможно в их вареве ртуть, но я начинаю путь.

Я принимаю бой, быть может, я много беру на себя,

Быть может, я картонный герой, но я принимаю бой.

Я говорю:

Припев:

Живым — это лишь остановка в пути, мёртвым — дом.

Смирное время, смирные дни, боль и радость почистили зубы и спят,

Звук, которым когда-то был крик, в рот набрал воды и прикусил язык.

Ржавчина выжженных звёзд отражает промежутки сомнительных лет,

Плесень несёт свой пост, прикрывая покрытый коростой погост.

Волчья ягода, чёрная кровь, немое темноводье водит тени по дну,

Языки публичных костров лижут лица.

Эй, начальник, покорных в ров!

Пот напомаженных туш, жирные рты плетут слюной кружева.

Зверь лакает из луж души тех, кто принял печать.

Маэстро, туш!

Припев:

Живым — это лишь остановка в пути, мёртвым — дом.

Я начинаю путь, возможно в их котлах уже кипит смола,

Возможно в их вареве ртуть, но я начинаю путь.

Я принимаю бой, быть может, я много беру на себя,

Быть может, я картонный герой, но я принимаю бой.

Я говорю:

Припев:

Живым — это лишь остановка в пути…

Живым — это лишь остановка в пути, мёртвым — дом.

Ik begin de reis, misschien kookt de teer al in hun ketels,

Misschien zit er kwik in hun brouwsel, maar ik begin aan de reis.

Ik ga de strijd aan, misschien neem ik veel aan,

Ik ben misschien een kartonnen held, maar ik ga de strijd aan.

Ik ben aan het praten:

Refrein:

De levenden zijn slechts een tussenstop, de doden zijn thuis.

Vredestijd, vredige dagen, pijn en vreugde poetsten hun tanden en slapen,

Het geluid dat ooit een schreeuw was geweest, nam water in zijn mond en beet op zijn tong.

De roest van verbrande sterren weerspiegelt de intervallen van twijfelachtige jaren

De mal draagt ​​zijn paal en bedekt het met korst bedekte kerkhof.

Wolfberry, zwart bloed, stil donker water leidt de schaduwen langs de bodem,

Tongen van openbare vuren likken gezichten.

Hé baas, onderdanig aan de sloot!

Zweet van karkassen met pommade, dikke monden weven kant met speeksel.

Het beest likt uit de plassen de zielen van degenen die het zegel hebben aangenomen.

Meester, raak!

Refrein:

De levenden zijn slechts een tussenstop, de doden zijn thuis.

Ik begin de reis, misschien kookt de teer al in hun ketels,

Misschien zit er kwik in hun brouwsel, maar ik begin aan de reis.

Ik ga de strijd aan, misschien neem ik veel aan,

Ik ben misschien een kartonnen held, maar ik ga de strijd aan.

Ik ben aan het praten:

Refrein:

Alive is slechts een tussenstop onderweg...

De levenden zijn slechts een tussenstop, de doden zijn thuis.