Горько - Алиса

Мхами кутал нетвердый шаг

Синий вереск в сухом бору,

Где плутала всю ночь душа,

Да казнила себя к утру,

Что желаньями растеклась,

К ступе ладила помело,

По глаза закопалась в грязь

От отчаянья, всем назло.

Горько мутным держать ответ,

Там, где видишь себя в лицо.

Страшно вымолвить – Смерти нет!

Коль на пальце ее кольцо.

Оторочены облака

Бледно-розовой кисеей.

От далёка, до далека,

Небо дышит сырой землей,

И тревожит огнями даль,

Что, как свечки, колышет лес.

Отлетает душа-печаль

Птицей серою в дым небес.

Горько мутным держать ответ,

Там, где видишь себя в лицо.

Страшно вымолвить – Смерти нет!

Коль на пальце ее кольцо.

Когда тень превратится в дух,

Когда пламенем станет взор,

На заре промолчит петух,

Принимая зарю в укор.

Успокоится плачем страх,

Растворится в любви вина,

И оттает душа в слезах,

Понимая, что прощена.

Горько мутным держать ответ,

Там, где видишь себя в лицо.

Страшно вымолвить – Смерти нет!

Коль на пальце ее кольцо.

Mos verpakt een onvaste stap

Blauwe heide in een droog bos,

Waar de ziel de hele nacht ronddwaalde,

Ja, ze executeerde zichzelf in de ochtend,

Die zich verspreidde met verlangens,

Een bezemsteel kon het goed vinden met de stoepa,

Begraven tot aan de ogen in het vuil

Uit wanhoop, om iedereen te pesten.

Bitter modderig om te antwoorden,

Waar je jezelf in het echt ziet.

Het is eng om te zeggen - er is geen dood!

Kohl aan haar vinger is een ring.

Omzoomde wolken

Lichtroze mousseline.

Van ver naar ver

De lucht ademt vochtige aarde,

En verstoort de afstand met licht,

Wat, zoals kaarsen, het bos zwaait.

Zielsverdriet vliegt weg

Een grijze vogel in de rook van de hemel.

Bitter modderig om te antwoorden,

Waar je jezelf in het echt ziet.

Het is eng om te zeggen - er is geen dood!

Kohl aan haar vinger is een ring.

Wanneer de schaduw verandert in de geest

Wanneer de blik een vlam wordt,

Bij het ochtendgloren zal de haan zwijgen,

Het nemen van de dageraad in verwijt.

Kalmeer huilende angst

Los op in de liefde voor wijn

En de ziel ontdooit in tranen,

Wetende dat je vergeven bent.

Bitter modderig om te antwoorden,

Waar je jezelf in het echt ziet.

Het is eng om te zeggen - er is geen dood!

Kohl aan haar vinger is een ring.