Красное на чёрном - Алиса

Шаг за шагом босиком по воде,

Времена, что отпущены нам

Солнцем в праздник, солью в беде,

Души резали напополам.

По ошибке, конечно, нет,

Награждают сердцами птиц,

Тех, кто помнит дорогу наверх

И стремится броситься вниз.

Нас вели поводыри-облака,

За ступенью ступень, как над пропастью мост,

Порою нас швыряло на дно,

Порой поднимало до самых звёзд.

Красное на чёрном.

Красное на чёрном.

Красное на чёрном.

Красное на чёрном.

Шаг за шагом, сам чёрт не брат,

Солнцу время, луне часы,

Словно в оттепель снегопад

По земле проходили мы.

Нас величали чёрной чумой,

Нечистой силой честили нас,

Когда мы шли, как по передовой,

Под прицелом пристальных глаз.

Будь что будет, что было есть,

Смех да слёзы, а чем ещё жить,

Если песню не суждено допеть,

Так хотя бы успеть сложить.

Красное на чёрном.

Красное на чёрном.

Красное на чёрном.

Красное на чёрном.

А на кресте не спекается кровь,

И гвозди так и не смогли заржаветь,

И как эпилог всё та же любовь,

А как пролог — всё та же смерть.

Может быть, это только мой бред,

Может быть, жизнь не так хороша,

Может быть, я так и не выйду на свет,

Но я летал, когда пела душа.

И в груди хохотали костры,

И неслись к небесам по радуге слёз,

Как смиренье глаза Заратустры,

Как пощёчина Христос.

Красное на чёрном.

Красное на чёрном.

Красное на чёрном.

Красное на чёрном.

Красное на чёрном.

День встаёт, смотри как пятится ночь.

Красное на чёрном, хэй, звёзды прочь.

Красное на чёрном.

На кресте не спекается кровь.

Красное на чёрном и эпилогом любовь.

Красное на чёрном.

Красное на чёрном.

Красное на чёрном.

Красное на чёрном.

Stap voor stap blootsvoets op het water

De tijden die aan ons zijn vrijgegeven

Zon op vakantie, zout in de problemen,

Zielen werden gehalveerd.

Per ongeluk natuurlijk niet.

Bekroond met vogelharten

Degenen die zich de weg naar boven herinneren

En heeft de neiging om naar beneden te rennen.

We werden geleid door gidswolken,

Achter een stap, een stap, als een brug over een afgrond,

Soms werden we naar de bodem gegooid,

Soms verhief het zich naar de sterren.

Rood op zwart.

Rood op zwart.

Rood op zwart.

Rood op zwart.

Stap voor stap is de duivel zelf geen broer,

De zon is de tijd, de maan is de klok,

Als een sneeuwval in een dooi

We liepen op de grond.

We werden de zwarte pest genoemd

Ze eerden ons met onreine macht,

Terwijl we langs de frontlinie liepen,

Onder toeziend oog.

Wat zal zijn, wat was is,

Gelach en tranen, en wat anders om te leven,

Als het lied niet bedoeld is om gezongen te worden,

Dus heb in ieder geval tijd om te folden.

Rood op zwart.

Rood op zwart.

Rood op zwart.

Rood op zwart.

En er is geen bloed aan het kruis,

En de spijkers roesten nooit

En als een epiloog, dezelfde liefde

En als proloog - allemaal dezelfde dood.

Misschien is het gewoon mijn waanidee

Misschien is het leven niet zo goed

Misschien kom ik niet op de wereld

Maar ik vloog toen mijn ziel zong.

En in de kist lachten vreugdevuren,

En snelde naar de hemel op een regenboog van tranen,

Zoals de nederigheid van het oog van Zarathoestra,

Als een klap in het gezicht van Christus.

Rood op zwart.

Rood op zwart.

Rood op zwart.

Rood op zwart.

Rood op zwart.

De dag komt op, zie de nacht terugvallen.

Rood op zwart, hé, sterren uit

Rood op zwart.

Er is geen bloed aan het kruis.

Rood op zwart en epiloog liefde.

Rood op zwart.

Rood op zwart.

Rood op zwart.

Rood op zwart.