Изгой - Алиса

Глаза глядели в глаза, когда птицы легли на крыло,

Свинцом наливалась гроза, мелкий дождь барабанил в стекло.

Я читал в глазах, как казнили любовь,

Как мир легко присягал чешуе кровью, за кровь.

Слепцы водили слепых, время плавил прожорливый день,

Ночь в ночь, шаг за шагом в обрыв, безмятежно текла канитель.

Я читал в глазах, как судили на крест,

Как племя смертных кичилось землей, не зная небес.

Припев:

Изгой — чужой на земле, как солнце в ночи по дороге домой.

Изгой от века в седле, со смертью за жизнь принял бой.

Изгой!

Игру беспечных сердец смерть ровняет в один типикон.

Лететь, предвидя конец, видеть землю глазами икон.

Я читал в глазах боль за души земли,

Сколько огня было в этих глазах и сколько любви!

Припев:

Изгой — чужой на земле, как солнце в ночи по дороге домой.

Изгой от века в седле, со смертью за жизнь принял бой.

Изгой — чужой на земле, как солнце в ночи по дороге домой.

Изгой от века в седле, со смертью за жизнь принял бой.

Изгой — чужой на земле, как солнце в ночи по дороге домой.

Изгой от века в седле, со смертью за жизнь принял бой.

Изгой!

Изгой!

Ogen keken in ogen toen de vogels op de vleugel gingen liggen,

Een onweersbui goot als lood, een lichte regen trommelde op het glas.

Ik las in de ogen hoe liefde werd uitgevoerd,

Hoe de wereld gemakkelijk zwoer op een weegschaal met bloed, voor bloed.

De blinden leidden de blinden, de tijd smolt de vraatzuchtige dag,

Nacht na nacht, stap voor stap de afgrond in, stroomde de rompslomp sereen.

Ik las in de ogen hoe ze aan het kruis werden geoordeeld,

Hoe een stam van stervelingen pochte over de aarde, zonder de hemel te kennen.

Refrein:

Een verschoppeling is een vreemdeling op aarde, als de zon in de nacht op weg naar huis.

Een verschoppeling uit de eeuw in het zadel, met de dood voor het leven nam de strijd aan.

verstoten!

Het spel van zorgeloze harten wordt door de dood tot één typikon gebracht.

Vlieg, anticiperend op het einde, bekijk de aarde door de ogen van iconen.

Ik las in de ogen de pijn voor de zielen van de aarde,

Hoeveel vuur was er in die ogen en hoeveel liefde!

Refrein:

Een verschoppeling is een vreemdeling op aarde, als de zon in de nacht op weg naar huis.

Een verschoppeling uit de eeuw in het zadel, met de dood voor het leven nam de strijd aan.

Een verschoppeling is een vreemdeling op aarde, als de zon in de nacht op weg naar huis.

Een verschoppeling uit de eeuw in het zadel, met de dood voor het leven nam de strijd aan.

Een verschoppeling is een vreemdeling op aarde, als de zon in de nacht op weg naar huis.

Een verschoppeling uit de eeuw in het zadel, met de dood voor het leven nam de strijd aan.

verstoten!

verstoten!