Родина - Алиса

Словом не кривить, ладить напрямик, песнями латать души горемык,

Сердце сокрушать, как луну заря, научи меня, Родина моя.

Крест не уронить, гнуться, но держать, а коли уронил, так суметь поднять,

Да ценить тепло твоего огня, научи меня, Родина моя.

Через дожди, через вату туч льются на землю твои лучи,

Так свистопляс городов милует трепет свечи.

Так сквозь асфальт колосится жизнь, так сквозь столетия звенит Завет!

Там, где кончается мир, начинается Свет.

Правдой дорожить, лжи не потакать, дальних не судить, ближним помогать,

С тишиной сойтись на исходе дня, научи меня, Родина моя.

Через дожди, через вату туч льются на землю твои лучи,

Так свистопляс городов милует трепет свечи.

Так сквозь асфальт колосится жизнь, так сквозь столетия звенит Завет!

Там, где кончается мир, начинается Свет.

Через дожди, через вату туч льются на землю твои лучи,

Так свистопляс городов милует трепет свечи.

Так сквозь асфальт колосится жизнь, так сквозь столетия звенит Завет!

Там, где кончается мир, начинается Свет.

Через дожди, через вату туч льются на землю твои лучи,

Так свистопляс городов милует трепет свечи.

Так сквозь асфальт колосится жизнь, так сквозь столетия звенит Завет!

Там, где кончается мир, начинается Свет.

Через дожди, через вату туч льются на землю твои лучи,

Так свистопляс городов милует трепет свечи.

Так сквозь асфальт колосится жизнь, так сквозь столетия звенит Завет!

Там, где кончается мир, начинается Свет.

Verdraai niet met een woord, ga rechtop zitten, patch de zielen van de ongelukkigen op met liedjes,

Verpletter het hart als de dageraad van de maan, leer mij, mijn moederland.

Laat het kruis niet vallen, buig, maar houd het vast, en als je het laat vallen, in staat zijn om het op te rapen,

Ja, om de warmte van je vuur te waarderen, leer me, mijn moederland.

Door de regen, door de watten van de wolken, je stralen stromen op de aarde,

Zo vergeeft het gefluit van de steden het trillen van de kaars.

Dus het leven borrelt door het asfalt, zo klinkt het Verbond door de eeuwen heen!

Waar de wereld eindigt, begint Licht.

Koester de waarheid, geef niet toe aan leugens, oordeel niet in de verte, help je buren,

Converg met stilte aan het eind van de dag, leer mij, mijn moederland.

Door de regen, door de watten van de wolken, je stralen stromen op de aarde,

Zo vergeeft het gefluit van de steden het trillen van de kaars.

Dus het leven borrelt door het asfalt, zo klinkt het Verbond door de eeuwen heen!

Waar de wereld eindigt, begint Licht.

Door de regen, door de watten van de wolken, je stralen stromen op de aarde,

Zo vergeeft het gefluit van de steden het trillen van de kaars.

Dus het leven borrelt door het asfalt, zo klinkt het Verbond door de eeuwen heen!

Waar de wereld eindigt, begint Licht.

Door de regen, door de watten van de wolken, je stralen stromen op de aarde,

Zo vergeeft het gefluit van de steden het trillen van de kaars.

Dus het leven borrelt door het asfalt, zo klinkt het Verbond door de eeuwen heen!

Waar de wereld eindigt, begint Licht.

Door de regen, door de watten van de wolken, je stralen stromen op de aarde,

Zo vergeeft het gefluit van de steden het trillen van de kaars.

Dus het leven borrelt door het asfalt, zo klinkt het Verbond door de eeuwen heen!

Waar de wereld eindigt, begint Licht.