Ветер водит хоровод - Алиса

К закату сны из дома прочь.

Несло кружило по земле,

Всех тех, кто вздохом принял ночь

И до рассвета был в седле.

Кресты им метили пути,

Следы их хоронил туман.

По небу землю пронести

Созвал их ветер-ураган.

К дождю звенели облака,

Ласкался путь полынь-травой.

Шли в далеко из далека,

Шли, пели, звали за собой.

И если к ночи день,

Как в первый раз,

Смотри, как пляшет табор звезд,

Смотри и слушай мой рассказ.

В мутный час, под хохот луны,

Ветер плел из леса узду,

Выводил на круг табуны,

В руки брал нагайку-звезду.

Ох, он и гулял по черной земле,

Смутой жег за собой мосты,

Исповедывал на помеле,

Храм хлестал да лизал кресты.

Жирно чавкал по рясе болот,

Хохотал обвалами гор,

Собирал народ в хоровод,

Да и начинал вести разговор.

Эй, слушай мой рассказ,

Верь голосам в себе.

Сон не схоронил, а плач не спас

Тех, кто прожил в стороне.

Ну, а тех, кто встал глазами к огню,

Кто рискнул остаться собой,

Кто пошел войной на войну,

По земле веду за собой.

По земле, где в почете пни,

Где мошна забрюхатела мздой,

Где тоской заблеваны дни,

Где любовь торгует пиздой.

Там, где срам верой наречен,

А поклеп — правдой-совестью,

Где позор знает, что почем,

Где стыд сосет вымя подлости.

Эй, слушай мой рассказ,

Верь голосам в себе.

Сон не схоронил, а плач не спас

Тех, кто прожил в стороне.

Вставай!

Ветер водит хоровод!

Droom bij zonsondergang weg van huis.

Over de aarde gedragen,

Al degenen die de nacht met een zucht hebben genomen

En tot het ochtendgloren zat hij in het zadel.

Kruisen markeerden hun paden,

Hun sporen waren in de mist begraven.

Draag de aarde door de lucht

De orkaanwind riep hen.

Wolken riepen om regen,

Het pad werd gestreeld door alsem-gras.

Ging ver van ver,

Ze liepen, zongen, riepen voor zichzelf.

En als het 's nachts dag is,

Zoals de eerste keer,

Zie hoe het sterrenkamp danst,

Kijk en luister naar mijn verhaal.

In een modderig uur, onder het gelach van de maan,

De wind weefde een teugel uit het bos,

Hij leidde kuddes naar de cirkel,

Hij nam een ​​sterrenzweep in zijn handen.

Oh, hij liep op de zwarte aarde,

Onrustige verbrande bruggen achter hem,

Op bezemsteel bekend,

De tempel sloeg en likte de kruisen.

Vettig kampioen op de soutane van moerassen,

Lachte om de aardverschuivingen van de bergen,

Hij verzamelde mensen in een rondedans,

En ja, hij begon te praten.

Hey luister naar mijn verhaal

Vertrouw op de stemmen in jou.

Slaap begroef niet, maar huilen redde niet

Die aan de zijlijn leefden.

Welnu, en degenen die opstonden met hun ogen naar het vuur,

Wie durfde zichzelf te zijn

Wie ging naar oorlog naar oorlog,

Op de grond leid ik.

Op de grond, waar stronken hoog in het vaandel staan,

Waar de beurs boordevol steekpenningen zit,

Waar de dagen worden uitgebraakt met melancholie,

Waar liefde kut verkoopt.

Waar schaamte wordt genoemd door het geloof,

En laster is waarheidsgeweten,

Waar schaamte weet wat wat is,

Waar schaamte de uier van gemeenheid zuigt.

Hey luister naar mijn verhaal

Vertrouw op de stemmen in jou.

Slaap begroef niet, maar huilen redde niet

Die aan de zijlijn leefden.

Sta op!

De wind leidt de dans!