В путь - Алиса

Лик вселяет стыд, когда на тысячи надежд падает тень.

Голая душа помыслов неймёт, попробуй, одень.

Пленных не берут, когда свидетельствует страх, чуть пригубя.

Горькой пустоты скорбных пепелищ, вместо огня.

Раскачали мир, волны разошлись окрест.

Вздыбило войной ненависть звезды на крест.

От одних кровей, на одной земле резня.

Что такое «мы», пришлому понять нельзя.

Припев:

Гул основ — легкая тень честного слова,

Правдой жжет и заставляет лететь,

Боль огня переживать снова и снова

И вздохом взять смерть.

Труден приговор, когда решается вопрос быть или нет,

Разве только луч утренней звезды подскажет ответ.

Выбор опалит, когда на мытарства взойдет ясная суть —

Главным дорожить, прочего не брать и в путь.

Раскачали мир, волны разошлись окрест.

Вздыбило войной ненависть звезды на крест.

От одних кровей, на одной земле резня.

Что такое «мы», пришлому понять нельзя.

Припев:

Гул основ — легкая тень честного слова,

Правдой жжет и заставляет лететь,

Боль огня переживать снова и снова

И вздохом взять смерть.

Het gezicht brengt schaamte wanneer een schaduw valt op duizenden hoop.

De naakte ziel van gedachten is verdoofd, probeer het, trek het aan.

Gevangenen worden niet genomen wanneer angst getuigt, een beetje nippend.

De bittere leegte van treurige as, in plaats van vuur.

Schommelde de wereld, de golven verspreidden zich rond.

De haat van de ster werd door oorlog aan het kruis verheven.

Uit hetzelfde bloed, op hetzelfde land, bloedbad.

Wat 'wij' is, kan door een vreemde niet worden begrepen.

Refrein:

Het gezoem van de fundamenten is een lichte schaduw van een eerlijk woord,

De waarheid brandt en laat je vliegen,

Om de pijn van vuur keer op keer te ervaren

En neem de dood met een zucht.

Moeilijk is het oordeel als de vraag is of te zijn of niet,

Tenzij een straal van de morgenster het antwoord zal geven.

De keuze zal verschroeien wanneer een duidelijke essentie naar de beproevingen stijgt -

Koester het belangrijkste, neem de rest niet mee op pad.

Schommelde de wereld, de golven verspreidden zich rond.

De haat van de ster werd door oorlog aan het kruis verheven.

Uit hetzelfde bloed, op hetzelfde land, bloedbad.

Wat 'wij' is, kan door een vreemde niet worden begrepen.

Refrein:

Het gezoem van de fundamenten is een lichte schaduw van een eerlijk woord,

De waarheid brandt en laat je vliegen,

Om de pijn van vuur keer op keer te ervaren

En neem de dood met een zucht.