У истоков голубой реки - Алиса

У истоков голубой реки бродит синий слон и розовый конь.

Им в глаза глядит весенний день и кладёт их тень на ладонь.

Их ласкает ветер мягких трав, им поёт вода песни сонного дна.

И в разводе солнечных колец, им смеётся лес и я.

В синей воде отдыхает день.

В зарослях роз кружат стаи стрекоз.

У истока голубой реки небо по холмам стелет облака.

В облаках гуляет белый лев, белый, как в тумане вода.

И когда земля ложится спать, и стелет кровать, лев открывает дверь,

Чтобы ты все смог увидеть сам, чтоб прошёл по холмам, поверь!

Чтобы встретил тебя синий слон!

Чтоб пронёс в облаках тебя розовый конь!

У голубой реки…

По золотым холмам…

Ты все увидишь сам!

Bij de bron van de blauwe rivier zwerven een blauwe olifant en een roze paard.

De lentedag kijkt in hun ogen en legt hun schaduw op de handpalm.

Ze worden gestreeld door de wind van zacht gras, het water zingt voor hen de liederen van de slaperige bodem.

En bij de scheiding van de zonneringen lachen het bos en ik erom.

De dag rust in het blauwe water.

Zwermen libellen cirkelen in het struikgewas van rozen.

Bij de bron van de blauwe rivier verspreidden wolken zich over de heuvels.

Een witte leeuw loopt in de wolken, wit als water in een mist.

En wanneer de aarde naar bed gaat en het bed opmaakt, opent de leeuw de deur,

Zodat je alles zelf kunt zien, zodat je door de heuvels kunt lopen, geloof me!

Om je te ontmoeten blauwe olifant!

Zodat een roze paard je in de wolken draagt!

Bij de blauwe rivier...

Op gouden heuvels...

U ziet alles zelf!